Συνήθως ακούμε ότι "το ζητάει ο κόσμος της ναυτιλίας" κι αμέσως μετά "αν είναι δυνατόν η Ελλάδα με τόσους εφοπλιστές να μην έχει υπουργείο". Και τα δυο επιχειρήματα, είναι κενά περιεχομένου κι αναπαράγουν τη γνωστή συναισθηματική και συμβολική προσέγγιση της Πολιτικής.
Η αυτόνομη λειτουργία ενός Υπουργείου που θα νομοθετεί μονάχα για ναυτιλιακές εταιρείες είναι βαθιά ανορθολογική. Μου θυμίζει την...
...ύπαρξη αυτόνομου Υπ.Αθλητισμού, ενός δηλαδή κρατικού φορέα που νομοθετούσε μονάχα για ποδοσφαιρικές (ή αθλητικές) ανώνυμες εταιρίες! Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να υπάρχει κι ένα Υπ.Εστίασης, ένα Υπ.Ξενοδοχειακών επιχειρήσεων κτλ. Ακόμα πιο παράλογη ήταν η αρμοδιότητα του Υπ.Ναυτιλίας στο Λιμενικό Σώμα! Αν δεν κάνω λάθος, πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει υπουργείο που να "διαχειρίζεται" ξεχωριστά ένα σώμα ασφαλείας, μόνο και μόνο για να μη νιώθει ο πολιτικός του προϊστάμενος μαϊντανός.
Ο μόνος λόγος που για χρόνια πληρώναμε το κόστος ύπαρξης και λειτουργίας ξεχωριστού Υπ.Ναυτιλίας ήταν οι πιέσεις του εφοπλιστικού κόσμου να συνομιλούν απευθείας με κάποιον πολιτικό για τα ζητήματα που τους αφορούσαν. Αν δείτε μάλιστα και τη λίστα των Υπ.Ναυτιλίας, δεν θα σας εντυπωσιάσει η ποιότητα των πολιτικών που πέρασαν από εκεί. Από τον Πάνο Καμμένο στον Γιάννη Διαμαντίδη!
Συνοψίζοντας, νομίζω ότι η ύπαρξη μιας οργανικής θέσης αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης με το χαρτοφυλάκιο της Ναυτιλίας είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση, όπως απόλυτα ορθή είναι και η ένταξη του Λιμενικού Σώματος στο χαρτοφυλάκιο του Υπ.Προστασίας του Πολίτη.
