
Όσο δεν το συνειδητοποιούμε, θα βλέπουμε την μείωση του Δημοσίου σαν αναπόφευκτη περικοπή κόστους και όχι σαν αφετηρία ανάπτυξης. Θα συζητάμε την...
...επίπτωση των απολύσεων στη ζήτηση και στην ύφεση, λες και οι άλλες εναλλακτικές, της ακόμη μεγαλύτερης μείωσης μισθών ή της ακόμη μεγαλύτερης αύξησης της φορολογίας, δεν θα έχουν την ίδια ακριβώς επίπτωση στην ζήτηση, χωρίς όμως την ελπίδα ανάπτυξης. Θα αντιτάσσουμε ότι το Δημόσιο είναι αναποτελεσματικό κι όχι τάχα μεγάλο, λες και αν γινόταν αποτελεσματικό, αυτό δεν θα σήμαινε εξ'ορισμού ότι θα μας προσέφερε καλύτερες υπηρεσίες με ακόμη λιγότερους ανθρώπους.
Η εξαιρετική συνέχεια εδώ.