Παρακολουθώ εδώ κι αρκετές μέρες σιωπηλός τις προσπάθειες της Εθνικής Ομάδας στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας επιχειρώντας να διαμορφώσω μόνος μου μια γνώμη για τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Αν κάτι έχω να σχολιάσω είναι μονάχα η ζημιά που της προξενεί η γνωστή-άγνωστη μασονία των ελληνικών αθλητικογράφων που ασχολούνται με το μπάσκετ.
Βαρέθηκα να ακούω και να διαβάζω για τις "παλιοσειρές" που πρέπει να πάρουν στις πλάτες τους την ομάδα. Αν κάτι αποδείχθηκε στο σημερινό αγώνα με το Μαυροβούνιο, είναι η ανάγκη να στηριχθούν αυστηρά και μόνο οι ταλαντούχοι 20αρηδες. Η σημερινή νίκη ήταν απόρροια ενός ορθολογικού σχεδίου που τηρήθηκε πιστά.
Ο Κώστας Κουφός αξιοποιήθηκε από τους συμπαίκτες όπως παλαιότερα ο Σόφο. Τον αναζητούσαν στη ρακέτα, τον "τάιζαν" κι αυτός τέλειωσε το...
...παιχνίδι με 19 πόντους. Σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια, ο Ηλίας Ζούρος ταλαιπώρησε τον Έλληνα σέντερ τον οποίο κι άφηνε να βολοδέρνει στο παρκέ παρακολουθώντας όλες τις πάσες να καταλήγουν στον διαχρονικά κατώτερο των περιστάσεων Μπουρούση. Στο παιχνίδι με την ΠΓΔΜ, ο Μπουρούσης είχε 2/10 δίποντα κι όμως οι δημοσιογράφοι τον κατέταξαν στους "διακριθέντες".Όσο για τις αγιογραφίες στον Ζήση, αναρωτιέμαι αν πείθουν κάτι. Ο γκαρντ της Σιένα πραγματοποιεί ένα τραγικό τουρνουά, μακριά κι από τον μέτριο εαυτό του. Δεν θυμάμαι προσωπικά άλλο "κοντό" να χάνει τόσα πολλά ελεύθερα δίποντα.
Κατά τα λοιπά, από την ομάδα λείπει πάρα πολύ ένας αξιόλογος play-maker που να προσφέρει ουσιαστικές ανάσες στον Καλάθη. Ο Ξανθόπουλος μου θυμίζει μέχρι στιγμής τον...Τοτσέ. Φιλότιμος, παθιασμένος αλλά δεν μπορεί. Ίσως ο Ζούρος θα έπρεπε να έχει ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τον Σλούκα ο οποίος επίσης δεν εντυπωσιάζει. Ανεξήγητη παραμένει κάτα την άποψη μου και η συμμετοχή του Μαυροειδή στο ρόστερ ο οποίος προτιμήθηκε αντί του Βουγιούκα. Ο Βουγιούκας αγωνίζεται εδώ και 3 χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο, έχει δουλέψει με τον Ομπράντοβιτς, γνωρίζει το παιχνίδι των Φώτση,Καλάθη και Καϊμακόγλου και θα μπορούσε να προσθέσει σίγουρα περισσότερα από τον άπειρο σέντερ της Μπιλμπάτο.
Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι αν η Εθνική απαλλαχθεί από τους μύθους και την πίεση διαφόρων "αυλικών" και "ειδικών" μπορεί να αποτελέσει την έκπληξη του Ευρωμπάσκετ. Δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος ότι θα καταφέρει να απαλλαχθεί.