Στην παλιά Ελλάδα ανήκουν αυτοί, οι οποίοι πιστεύουν ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει στη χώρα . Αυτό ισχύει και για ένα τμήμα των δικαστών, στα γραφεία των οποίων στοιβάζονται 150.000 υποθέσεις. Μερίδα εφοριακών ανήκουν, επίσης, σε αυτή την κατηγορία. Αυτοί θεωρούνται τόσο διεφθαρμένοι που στην κυβέρνηση μελετάται το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης των αρμοδιοτήτων τους. Η νέα, η άλλη Ελλάδα, χαίρεται, απεναντίας, που μία...
...ομάδα δράσης από υπαλλήλους της ΕΕ βρίσκεται στη χώρα για να ωθήσει την εγχώρια διοίκηση σε μεταρρυθμίσεις. Αυτή η άλλη Ελλάδα απαντάται σπάνια στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, επειδή δεν ποζάρει στην πλατεία Συντάγματος δίπλα σε αυτούς που πετάνε πέτρες. Σε αυτή την Ελλάδα ανήκουν και αυτοί οι νέοι άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες και ουσιαστικά χωρίς χρηματοδότηση στήνουν την τρίτη Μπιενάλε της Αθήνας με διεθνή συμμετοχή.
Η δεύτερη Ελλάδα απαρτίζεται από ανθρώπους που δεν περιμένουν τίποτα από το κράτος, που κρατάνε τρεις δουλειές, που μπορεί να τους αποφέρουν μόνο 700 Ευρώ. Επειδή γνωρίζουν ότι το κράτος ξεπούλησε το μέλλον τους με το να «φουλάρει» μέχρι και τα ασφαλιστικά ταμεία με κρατικά ομόλογα - τα οποία έχουν πλέον μηδενική αξία.
Η νέα Ελλάδα εύχεται να μην αφεθεί από την ΕΕ στην τύχη της. Επειδή η χώρα δεν θα αναγκαζόταν να αλλάξει χωρίς τις σταθερές πιέσεις από Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι. Επειδή οι πολιτικοί της Αθήνας θα μπορούσαν και πάλι να τυπώσουν φθηνές δραχμές, εάν η χώρα έβγαινε από την Ευρωζώνη, και θα συνέχιζαν να λειτουργούν βάσει των παλιών μαφιόζικων πολιτικών κανόνων. Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής θα μπορούσαν να επικρατήσουν εθνικιστικές τάσεις, με τη χώρα στο ευρωπαϊκό περιθώριο και δίπλα σε μία ανερχόμενη Τουρκία. Εθνικιστικοί, λαϊκιστικοί τόνοι ακούγονται ήδη από τώρα.
Η παλιά και η νέα Ελλάδα θα συνεχίσουν να συγκρούονται για αρκετό καιρό ακόμα. Δεν γνωρίζουμε ποιός θα είναι ο νικητής. Ένα είναι, όμως, σίγουρο: Εάν επικρατήσει το χθες, η Ελλάδα δεν θα μπορεί πια να διασωθεί.
Oλόκληρο το άρθρο της γερμανικής εφημερίδας εδώ.
