Όταν ο Γιώργος Φλωρίδης μίλησε με εμπάθεια για "κηπουρούς" προσωπικά το δικό μου μυαλό πήγε σε δυο τότε εν ενεργεία υπουργούς: στην Τίνα Μπιρμπίλη και στον Παύλο Γερουλάνο. Θυμίζω μάλιστα ότι η θεωρία περί κηπουρών ήταν βλαπτική για τον Γιώργο Παπανδρέου, παρατέθηκε στο δημόσιο διάλογο για να τον απαξιώσει.Σήμερα, τον χαρακτηρισμό "κηπουροί" χρησιμοποιούν οι παλαιοπαπανδρεϊκοί για να απαξιώσουν όλους τους άλλους. Κάπως έτσι, ο Ηλίας Μόσιαλος με το βιογραφικό δεκάδων σελίδων έγινε κηπουρός, όπως και ο Γιάννης Ραγκούσης, παρόλο που δυο φορές οι δημότες της Πάρου τον τίμησαν...
....με την ψήφο τους. Θυμάστε κανέναν να κατηγορεί την κοινωνία της Πάρου για την προτίμηση της σε κηπουρούς;
Χαζεύοντας όμως διάφορα βιογραφικά θεωρητικά "μη κηπουρών" παρατηρώ ότι μια πορεία που παραπέμπει σε ανθρώπους που πάντοτε κρατούσαν ποτιστήρια:
Χάρης Καστανίδης: Γιός βουλευτή της Ένωσης Κέντρου, εκλέγεται για πρώτη φορά το 1981 σε ηλικία 25 ετών ενώ στα 29 του αναλαμβάνει υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Έχει συμπληρώσει 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα βουλευτικά έδρανα.
Δημήτρης Ρέππας: Πτυχιούχος οδοντίατρος αν και κάποιοι λένε ότι δεν θυμάται καν πόσα δόντια διαθέτει ο κάθε ανθρώπινος οργανισμός. Βουλευτής για πρώτη φορά στα 29 του, συμπληρώνει φέτος κι αυτός 30 χρόνια θητείας. Δεν έχει καταγραφεί η επαγγελματική του ενασχόληση με κάτι, εκτός κι αν το "κάνω διαρροές" θεωρείται επάγγελμα.
Κώστας Σκανδαλίδης: Από το 1977 εκλέγεται στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και από το 1989 βουλευτής. Αυτός έχει δουλέψει πάρα πολύ και στην...ανταγωνιστική ιδιωτική αγορά: Υπεύθυνος Τύπου του Δήμου Αθηναίων (1979-1982).
Αντί επιλόγου, αν για κάποιους είναι αξιολογικά καλύτερο να είσαι κομματόσκυλο της Μεταπολίτευσης από το να είσαι κηπουρός υπέρ των μεταρρυθμίσεων, μπορούν να μου υποδείξουν κάποιο επίτευγμα της κυβέρνησης Παπανδρέου που να μην χρεώνεται στους πρώην κηπουρούς και...σημερινούς "προδότες";
.jpg)
