Και οι δελφίνοι της εξουσίας χτενίζονται...

18.12.11

Tου Πασχου Mανδραβελη 

Να συμπονέσουμε και να συμπαρασταθούμε στον κ. Βενιζέλο, ο οποίος δήλωσε: «Ελπίζω να έρθουν έτσι τα πράγματα και να μου δοθεί κάποτε η ευκαιρία να ασκήσω ως υπουργός Οικονομικών την οικονομική πολιτική που πιστεύω ως ωφέλιμη για τη χώρα». Αλλά μήπως εν τω μεταξύ να βρούμε κανέναν άλλο υπουργό Οικονομικών που να πιστεύει ότι ωφέλιμο για τη χώρα είναι να σταματήσει να ξοδεύει το κράτος περισσότερα από όσα εισπράττει; Διότι δεν ξέρουμε πώς ορίζει το ωφέλιμο για τη χώρα ο κ. Βενιζέλος και δεν τολμούμε να ρωτήσουμε· το πιθανότερο είναι να πάρουμε ως απάντηση έναν ποταμό λέξεων χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Να τον συμπονέσουμε, επίσης, και για το γεγονός ότι «βρισκόμαστε σε μία κατάσταση ανάγκης, όταν δεν μπορούμε να αναπτύξουμε τον...


...πλούτο των ιδεών μας». Πραγματικά! Αν δεν υπήρχε η κρίση θα μπορούσε να κάνει μια ακόμη Πολιτιστική Πρωτεύουσα Θεσσαλονίκης (135 εκατομμύρια κόστισε η προηγούμενη), να ξαναρυθμίσει τα χρέη του ΠΑΟΚ και του Αρη. Δεν θα σωρεύονταν μερικά εκατομμύρια υποχρεώσεων και πάλι; Γενικώς από ιδέες δεν πάσχει ο κ. Βενιζέλος. Ο πλούτος των προηγούμενων δανείων λείπει για να τις χρηματοδοτήσει.

Το παλαιό πολιτικό προσωπικό είναι ικανό να κάνει τα πάντα προκειμένου να μην κάνει αυτά που πρέπει· είναι ικανό να στήσει και κάλπες για να ικανοποιήσει τις άμετρες φιλοδοξίες του. Το κράτος εξακολουθεί να αιμορραγεί ξοδεύοντας είκοσι δισ. περισσότερα από όσα εισπράττει κι αυτοί έχουν τα μάτια τους κολλημένα στις δημοσκοπήσεις ψάχνοντας την κατάλληλη Κυριακή για εκλογές. Ναι, οι εκλογές μπορεί να είναι λύτρωση· αρκεί να λυτρωθούμε από όλους εκείνους που ξοδεύουν για ίδιον όφελος τις τελευταίες πιθανότητες να βγει η χώρα από την κρίση.

Η συνέχεια εδώ.