Η δική µου άποψη για την έννοια της λέξης κρίση συνοψίζεται στη σκέψη ότι αυτό που ζούµε σήµερα δεν είναι κρίση αλλά οι συνέπειες µιας κρίσης· ότι κρίση είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποιος ή κάτι, η οποία οδηγεί σε αποτελέσµατα όπως...
...αυτά που βιώνουµε σήµερα· µια κατάσταση που δεν τη βλέπουν οι άνθρωποι, γιατί φορείς της είναι οι ίδιοι (είναι δύσκολο να δει κάποιος κάτι που δεν βρίσκεται σε κάποια απόσταση από τον εαυτό του), ή που, όταν τη βλέπουν, δεν κάνουν ή δεν µπορούν να κάνουν τίποτε για να την αποτρέψουν.
Το γεγονός ότι ήταν λίγοι εκείνοι που έβλεπαν την κρίση στην οποία βρισκόµασταν και που προσπάθησαν να αντιδράσουν, και ότι οι προσπάθειές τους δεν είχαν αποτέλεσµα, δείχνει το µέγεθος της κρίσης. Για την οποία υπεύθυνοι δεν είναι µόνο εκείνοι που την ανέχονταν, όταν δεν την τροφοδοτούσαν, δηλαδή οι πολιτικοί µας, αλλά και εκείνοι που κυρίως την προκάλεσαν, δηλαδή το εκλογικό κοινό· ίσως θα ήταν ακριβέστερο να λέγαµε ότι δεν είναι τόσο οι πολιτικοί µας όσο οι ψηφοφόροι τους. ∆ιότι οι κακές προθέσεις των πρώτων ως προς τα αίτια της κρίσης δεν ήταν τόσες όσες εκείνες των δεύτερων.
H συνέχεια του άρθρου του Νάσου Βαγενά εδώ.
