Καθώς αφήνουμε πίσω μας το 2011 αυτό το οποίο με εντυπωσιάζει
περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η ανθεκτικότητα του ελληνικού
πελατειακού πολιτικού συστήματος. Διότι πράγματι το σύστημα αυτό είτε
ονομάζεται «κυβέρνηση Παπανδρέου» είτε «κυβέρνηση Παπαδήμου» είτε
πιθανώς αύριο «κυβέρνηση Σαμαρά», έδειξε και συνεχίζει να δείχνει μια
εκπληκτική αντοχή και δυνατότητα να υπερασπίζεται τα κεκτημένα του.
Εννοείται ότι στο σύστημα αυτό ανήκουν όλα τα κόμματα
συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ και του Συνασπισμού.Από την πρώτη ημέρα πριν από δυο περίπου έτη που ξεκίνησε η κρίση μέχρι σήμερα, το ντόπιο πολιτικό σύστημα είχε ένα και μοναδικό στόχο: όπως είχε δηλώσει ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του πελατειοκρατικού παλαιοκομματισμού Δημήτρης Ρέππας, ο στόχος ήταν...
...«να μην απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος». Αυτός ήταν ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου και αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης Παπαδήμου. Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα όλες οι ενέργειες αποσκοπούν στο πώς να αποφευχθούν οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Έτσι ένα πρόβλημα το οποίο θα ήταν σήμερα λυμένο αν ο Παπανδρέου από την πρώτη ημέρας της κρίσης απέλυε 300 χιλιάδες αργόμισθους ρουσφετολογικά διορισμένους δημοσίους υπαλλήλους, σήμερα έχει γίνει ένα τεράστιο πρόβλημα που θα καταδικάσει την χώρα σε ένα μαρασμό που θα διαρκέσει για αρκετές δεκαετίες.
Πικρές αλήθειες από τον Τάκη Μίχα εδώ.
