Έπεσα πάνω στην τελευταία ομιλία της Πέμης Ζούνη διαβάζοντας αυτό εδώ το άρθρο της Τσούγδω-ς (εδώ) και νομίζω ότι αξίζει να της ρίξετε μια ματιά. Θα καταλάβετε καλύτερα την απελπισία των βουλευτών που ψηφίζουν τα σκληρά μέτρα, κάποιοι δεν τα εφαρμόζουν και μετά καλούν τους βουλευτές να ψηφίσουν κι άλλα!Παραθέτω ολόκληρη την ομιλία:
Θ΄αρχίσω με μια φράση που αρέσει στον Βαγγέλη τον Βενιζέλο: Να ξανασυστηθούμε.
Ας ξανασυστηθούμε λοιπόν. Είμαστε οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, η Νομοθετική Εξουσία, που έκανε τη δουλειά της...
... χωρίς να σταματήσει μπροστά στα δύσκολα. Και γιατί τα χαρακτηρίζουμε «δύσκολα» και μας χαρακτηρίζουμε «γενναίους»; Γιατί τα μέτρα που ήδη έχουμε ψηφίσει ήταν σίγουρα δυσβάσταχτα – και πολλά από αυτά άδικα (πχ οι οριζόντιες περικοπές ελλείψει χρόνου κλπ).
Ταυτίζουμε δηλαδή την αντοχή μας να προσυπογράφουμε τη σκληρότητα και την αδικία, με τη γενναιότητα!
Κάνουμε λοιπόν «γενναία» - κατ΄ευφημισμόν – το καθήκον μας, και μετά η σκυτάλη περνάει στην Εκτελεστική Εξουσία. Και τι γίνεται εκεί; Αποκλίσεις, καθυστερήσεις, Υπουργοί που δουλεύουν και συγκρούονται, και Υπουργοί που κωλυσιεργούν.
Δεν θεωρώ λοιπόν κομψό να σηκώνονται οι τόνοι και το δάχτυλο προς εμάς, για την ευθύνη και το καθήκον μας!...
Μια δεύτερη παρατήρηση είναι σε σχέση με τη Δημοκρατική Διαδικασία. Ειλικρινά η κατάσταση προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία. Σου είχα πει προχθές, Γραμματέα, Βασίλη Έξαρχε, ότι η συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα πρέπει να είναι «χειρουργική». Με αριθμούς και στοιχεία. Ότι δεν χωράνε οι δραματικοί τόνοι τέτοιες στιγμές. Τους έχουμε ακούσει πολλές φορές – γνωρίζουμε έτσι κι αλλιώς τη δραματικότητα της κατάστασης.
Σοβαρά τώρα, πού θα βασίσουμε την απόφασή μας; Σε ποια στοιχεία; Ποιες είναι οι προκείμενες λογικές σταθερές; Μάθαμε ποτέ τι απάντησαν οι εταίροι στον κ. Παπαδήμο, πχ, όταν τους είπε ότι κάποιο απ΄τα μέτρα δημιουργεί έλλειμμα ισόποσο του εσόδου που προβλέπει; Πώς θα αποφασίσουμε λοιπόν; Με συναισθηματικά αντανακλαστικά;…
Ένα τρίτο ζήτημα είναι αυτό της κομματικής πειθαρχίας. Κάτι δεν έχω καταλάβει μάλλον. Η κομματική πειθαρχία αντιδιαστέλλεται με την ψήφιση κατά συνείδηση;… Ψηφίζω δηλαδή για το μέλλον της χώρας, φοβούμενη τη διαγραφή μου;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!!!! Δεν πιστεύω ότι το εννοείτε, κάτι μου διαφεύγει…
Όπως και να χει, ίσως έχετε δίκιο κ. Πρόεδρε. Όποιος εξακολουθεί να έχει πρόβλημα συνείδησης, καλό είναι να σώζει την Ελλάδα φεύγοντας και παραδίνοντας την έδρα του.
Σέβομαι οποιονδήποτε τρόπο σκέψης, αλλά παρακαλώ, μη διανοηθεί κανείς να ταυτίσει οποιεσδήποτε ιδεολογικές ή ηθικές συγκρούσεις του με τη δική μου (ή οποιουδήποτε άλλου).
Προσωπικά, παίρνοντας όλες τις αποφάσεις που μου ζητήθηκαν και στηρίζοντας με όλες μου τις δυνάμεις την προσπάθεια διάσωσης της χώρας και διόρθωσης των λαθών των τελευταίων δεκαετιών, βλέπω ότι η προσπάθεια αυτή έχει ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της κατάστασης. Δικαίως λοιπόν θεωρώ ότι δεν συμβάλλω στον στόχο.
Η ευθύνη απέναντι στους πολίτες και το καθήκον μού επιβάλλουν να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα και να παραδώσω την Έδρα μου.
.jpg)