Στήριξα με θέρμη (και προσωπικό κόστος) από αυτό εδώ το βήμα τόσο το εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας όσο και το εγχείρημα της Δράσης. Χαρακτήρισα αναγκαία την παρουσία ενός τουλάχιστον φιλελεύθερου σχηματισμού στη Βουλή των Τεράτων που αναδείχθηκε χθες.
Χθες, οι πολίτες πρόσφεραν αθροιστικά στα δυο κόμματα 4,35%, ένα ποσοστό που...
...θα τους εξασφάλιζε περισσότερες από 10 έδρες σε περίπτωση που είχαν συμμετάσχει από κοινού στις εκλογές. Παρ' όλα αυτά, Δημοκρατική Συμμαχία (2,55%) και Δράση (1,8%) έμειναν εκτός Βουλής.
Οι ηγεσίες των δυο κομμάτων και κυρίως ο Στέφανος Μάνος εξήγησαν προεκλογικά ότι τα δυο κόμματα δεν μπορούν να συνεργαστούν καθώς οι μεταξύ τους συζητήσεις απέτυχαν. Ο πρόεδρος της Δράσης τόνισε μάλιστα δεκάδες φορές ότι υπάρχει "διαφορά κουλτούρας" μεταξύ των δυο σχηματισμών.
Από χθες το βράδυ, κορυφώνονται οι συζητήσεις για μια ενδεχόμενη συνεργασία τους η οποία και θα τους οδηγήσει από κοινού στη Βουλή. Οι πιθανότητες να συνεννοηθούν αυτή τη φορά είναι μάλιστα αυξημένες. Αναρωτιέμαι, τι άλλαξε; Τι θα τους οδηγήσει τώρα στη συνεργασία; Μια προγραμματική σύγκλιση ή μια κυνική ανάγκη επιβίωσης; Είμαι βέβαιος ότι θα συμβεί το 2ο.
Δεν ξέρω αν αξίζει πλέον να στηριχθεί μια τέτοια προοπτική. Ο ελληνικός λαός έστειλε χθες με την ψήφο του εκτός Πολιτικής τους δυο σχηματισμούς και τους δυο βετεράνους ηγέτες τους οι οποίοι δεν κατάφεραν να τα βρουν στις πιο κρίσιμες εκλογές της Μεταπολίτευσης κι άφησαν τη Βουλή στο έλεος της Χρυσής Αυγής και των Καμμένων.
Δύσκολη εποχή για δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες.