Μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα τη δημοσιοποίηση της λίστας ο Βαξεβάνης

30.10.12

Όταν ο Κώστας Βεξεβάνης και η δημοσιογραφική ομάδα του Hot Doc αποφάσισαν να δημοσιεύσουν την περίφημη λίστα καταθετών που ενδέχεται να είναι η λίστα Λαγκάρντ, γνώριζαν πολύ καλά ότι θα συγκεντρώσουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας αλλά κι ότι πιθανότατα θα αντιμετωπίσουν προβλήματα με τη Δικαιοσύνη.

Δεν διαχειρίστηκαν καμία από τις συνέπειες τις πράξεις τους με υπευθυνότητα...


...ανάλογη της τόλμης τους να δημοσιεύσουν τα επίμαχα έγγραφα.

Στο έκτακτο τεύχος του Hot Doc, η λίστα δημοσιεύεται αυτούσια αλλά χωρίς σχεδόν καμία επεξεργασία των ονομάτων που παρατίθενται. Το περιοδικό επέλεξε να μην δημοσιεύσει τις κινήσεις των λογαριασμών και τα ποσά των καταθέσεων αλλά απέφυγε να πράξει και το στοιχειώδες, να μας προσφέρει δηλαδή κάποια γενικά στατιστικά δεδομένα.

Πόσοι λογαριασμοί είναι πλέον ανενεργοί; Πόσοι λογαριασμοί έχουν χρησιμοποιηθεί για τη διακίνηση χαμηλών ποσών; Πόσοι καταθέτες δηλώνουν ως τόπο κατοικίας τους την Ελλάδα; Ισχύει ότι 10-20 ονόματα ουσιαστικά κατέχουν τα 3/4 των συνολικών χρημάτων; Τέτοια ερωτήματα μπορούμε να βρούμε κι άλλα και κακώς δεν απαντήθηκαν εξ' αρχής από το ίδιο το περιοδικό, προσφέροντας χώρο για τη διασπορά νέων φημών και σεναρίων.

Κατώτερη των περιστάσεων ήταν και η προσωπική στάση του Κώστα Βαξεβάνη απέναντι στην αναμενόμενη κινητοποίηση της Δικαιοσύνης. Ο γνωστός δημοσιογράφος γνώριζε πολύ καλά τι θα ακολουθούσε μετά τη δημοσιοποίηση της λίστας και θα μπορούσε στα σίγουρα να αποφύγει χαρακτηρισμούς όπως "έρχονται σαν γερμανοτσολιάδες να με συλλάβουν". Εκτιμώ ότι δεν είχε ανάγκη από τέτοιες πρόσθετες πινελιές ηρωισμού καθώς η πράξη του ήταν έτσι κι αλλιώς σημαντική.

Οι διαστάσεις που ο ίδιος ο δημοσιογράφος έδωσε στη δίωξη του επισκίασε την πραγματική ουσία της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που έπαψαν να εστιάζουν την προσοχή τους στην εξοργιστικά ευνοϊκή μεταχείριση πιθανών φοροφυγάδων, κι ασχολήθηκαν με τη Δικαιοσύνη και την Αστυνομία.

Την αναγκαία κάθαρση θα ήταν χρησιμότερο να την πετύχουν οι θεσμοί κι όχι εφήμεροι ήρωες, ακόμα κι αν η συμβολή των τελευταίων είναι συχνά αναγκαία και σεβαστή.