Ας δεχθούμε για την οικονομία της συζήτησης ότι η επιλογή αυτή είναι οικονομικά και πολιτικά σωστή. Ας δεχθούμε επίσης ότι καλώς...
...αποτελεί προτεραιότητα της χώρας η επινόηση διαφόρων κόλπων για να μην απολυθεί κανείς, είτε μέσω μετατάξεων, είτε μέσω διαθεσιμότητας κτλ.
Αν η προσπάθεια αυτή εξυπηρετούσε τη διάσωση θέσεων εργασίας, θα μπορούσα μέχρι και να τη στηρίξω. Είμαι σχεδόν βέβαιος όμως ότι δεν προστατεύονται οι θέσεις εργασίας, δεν επιδιώκει κανείς με βάση κάποιο (ιδεολογικό) σχέδιο τη δημιουργία ενός διαφορετικού Δημοσίου.
Προστατεύονται μονάχα οι συγκεκριμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, ως άτομα. Κανείς δεν τους αξιολογεί, κανείς δεν τους επιβραβεύει ανάλογα με τα προσόντα ή την παραγωγικότητα τους. Δεν έχει διωχθεί ούτε ένας -έστω ΕΝΑΣ- ως παντελώς ακατάλληλος για τη δουλειά που του έχει ανατεθεί. Αντί να διώχνουμε τους άχρηστους, χαρακτηρίζουμε περιττές τις οργανικές θέσεις που καλύπτουν και τους μεταθέτουμε...αλλού!
Κάπως έτσι, μπορεί να υπάρχουν νοσοκομεία που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τον (αγορασμένο) εξοπλισμό τους λόγω έλλειψης προσωπικού αλλά υπάρχουν ΤΕΙ ή οργανισμοί-φαντάσματα των οποίων οι υπάλληλοι παράγουν την ημέρα τόνους σκοτωμένων μυγών.
Αντί να σηκώσουμε τα μανίκια και να κάτσουμε να βρούμε πόσοι υπάλληλοι και τι προσόντων υπάλληλοι απαιτούνται σε κάθε κρατική δομή, μετράμε πρώτα τους υπαλλήλους που υπηρετούν σήμερα στο Δημόσιο και ξεκινάμε την...κοπτοραπτική.
Κάποιοι μάλιστα βαφτίζουν «αριστερή» τη συγκεκριμένη πρακτική. Αναρωτιέμαι: είναι κοινωνικά δίκαιο μια κενή οργανική θέση στο Δημόσιο να μπορούν να τη διεκδικούν μόνο οι εν ενεργεία υπάλληλοι του; Είναι ηθικά αποδεκτό ο άνεργος πτυχιούχος να μην μπορεί να μην διεκδικήσει μια θέση πχ στο ΙΚΑ Θεσσαλονίκης επειδή το πολιτικό σύστημα θέλει να βολέψει κάποιον που περισσεύει από τον ΟΑΕΔ Χανίων;
