Η πιο έντονη συζήτηση που προσωπικά είχα εγώ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στις Βρυξέλλες ήταν αυτή με τον ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιώργο Κουμουτσάκο.
Του ζήτησα να μου εξηγήσει...
...τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αλλά και συνολικότερα το κόμμα του, όταν για περίπου 1,5 χρόνο είχε επιλέξει τη γραμμή του «όχι σε όλα», τρελαίνοντας τους πάντες, από Μέρκελ μέχρι...Καμμένο. Του ζήτησα επίσης να μου κοστολογήσει τις συνέπειες αυτής της πολιτικής στάσης για τον εθνικό προϋπολογισμό.
Ομολογώ ότι ο ο κ. Κουμουτσάκος επιχείρησε να μου απαντήσει, έδειξε πράγματι μια διάθεση να δικαιολογήσει κάποια πράγματα, υποστηρίζοντας πάντως ότι η στάση του Αντώνη Σαμαρά ήταν όλο αυτό το διάστημα σωστή, ακόμα κι όταν διατύπωνε τα διάφορα Ζάππεια.
Επειδή εκτίμησα ότι ο κ. Κουμουτσάκος δεν είναι ένας ανόητος άνθρωπος αλλά ένας αρκετά έμπειρος debater, θέλω μονάχα να κάνω ένα σχόλιο, με πραγματικά καλή διάθεση.
Νομίζω ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει μια μικρομεσαία ομάδα ανθρώπων που θα υποφέρει για αρκετό καιρό ακόμα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα των επιλογών του Αντώνη Σαμαρά, τον καιρό του αντιμνημονιακού αγώνα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι άνθρωποι όπως ο κ. Κουμουτσάκος ή η Μαριέττα Γιαννάκου θα πέρασαν πολύ άνετα από το 2009 μέχρι σήμερα στις Βρυξέλλες. Καταλαβαίνω γιατί δημοσίως οφείλουν να τηρήσουν κάποια προσχήματα αλλά παράλληλα εξοργίζομαι εκ μέρους τους για τις άθλιες επιλογές ενός ανθρώπου που έθεσε ως μέτρο της υπευθυνότητας του τη δημοσκοπική απήχηση της εκάστοτε στάσης του.