Αν ο τέως πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ ήταν ιδιώτης επιχειρηματίας, θα μπορούσε να ακολουθήσει τον κ. Δημήτρη Μελισσανίδη μέχρι τη Γαλλία, έτσι ώστε να γιορτάσουν την επιτυχή συμφωνία και μετά ο κ. Σταύρος Σταυρίδης να επιστρέψει με το ίδιο lear-jet στην Κεφαλλονιά, που ήταν ο τελικός του προορισμός. Η σύμπραξη δύο ιδιωτών...
...και το τι θα κάνουν μετά είναι καθαρά δικός τους λογαριασμός.
Το πρόβλημα, όμως, του κ. Στέλιου Σταυρίδη είναι πως πρωτίστως είναι δημόσιος λειτουργός και διαχειριζόταν την περιουσία 10 εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι δε μέτοχοι του Οργανισμού που διοικούσε –δηλαδή ο ελληνικός λαός– έχουν καεί πολλάκις στον χυλό, με αποτέλεσμα να φυσάνε δικαιολογημένα και το γιαούρτι. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε «υποκριτικές» τις αντιδράσεις (όπως δήλωσε σε κάποια συνέντευξή του ο κ. Σταυρίδης), δεν είναι αποκλειστικά ελληνικές. Και στις καλύτερες οικογένειες της Δύσης παραιτήθηκαν πολλοί άξιοι πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί για ακόμη πιο ευτελείς εξυπηρετήσεις.
Είναι δυσκολότερη η δουλειά του δημόσιου λειτουργού, από εκείνη του επιχειρηματία. Δεν εννοούμε μόνο τους περιορισμούς που έχει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, διότι πρέπει να εξηγεί διαρκώς ακόμη και τις πιο μικρές κινήσεις του. Καλώς ή κακώς, για τους πολιτικούς και τα στελέχη του Δημοσίου υπάρχει και το «τεκμήριο της πολιτικής ενοχής».
Η εξαιρετική συνέχεια εδώ.
