Θα ήταν εύκολο να γράψει κανείς ένα ακόμα άρθρο για την εγκληματική φύση της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή»: για το πώς σκότωνε και έδερνε, για το πώς εκμεταλλευόταν την κρατική διαφθορά, για το πώς πουλούσε προστασία σε μαγαζιά της νύχτας, για το πώς απειλούσε πολίτες, για το πώς εμπλεκόταν στο παραεμπόριο και βέβαια, όπως για κάθε εγκληματική οργάνωση, για το πώς τα μέλη της εξασφάλιζαν οικονομικά οφέλη για τον εαυτό τους από τη δράση της. Δεν έχω όμως κάτι καινούργιο να πω πάνω σ’ αυτά. Νομίζω ότι όσοι θέλουν να ενημερωθούν έχουν ήδη ενημερωθεί από εκατοντάδες σχετικά δημοσιεύματα, με τελευταίο την αποκαλυπτική συνέντευξη πρώην μέλους της Τ.Ο. Νίκαιας στο Έθνος και την «Έρευνα» του Παύλου Τσίμα. Το παράδοξο δεν είναι ότι μια περιθωριακή πολιτική ομάδα που θεωρεί τη βία στοιχείο της ιδεολογίας της εξελίσσεται σε...
...κανονική μαφία. Αν είναι να δέρνεις από ιδεολογία, γιατί να μην συνδυάσεις το τερπνόν μετά του ωφελίμου, ώστε να βγάλεις και κάνα φράγκο; Το παράδοξο είναι ότι η κοινωνία μας ανέχτηκε μια τέτοια οργάνωση.
Οι πολίτες
Ας αρχίσουμε από τους ψηφοφόρους. Είναι καιρός πια να σταματήσει αυτό το χάιδεμα των αυτιών των ψηφοφόρων. Ο πολίτης έχει ευθύνη για το τι ψηφίζει. Όλοι ξέραμε τι εστί Χρυσή Αυγή. Όποιος παρίστανε τον αθώο σημαίνει πως συνειδητά ή ασυνείδητα είχε επιλέξει να παραμείνει σε άγνοια για να μην έχει τύψεις για την ψήφο του. Ούτε η φτώχεια ούτε η ανεργία ούτε η εγκληματικότητα αποτελούν δικαιολογίες. Υπάρχουν δόξα τω Θεώ αρκετά αντιμνημονιακά κόμματα που μπορεί να ψηφίσει ο αντιμνημονιακός πολίτης που επιθυμεί μια διαφορετική οικονομική πολιτική, τόσο ο Δεξιός, όσο και ο Αριστερός. Αρκετά λοιπόν με τις δικαιολογίες.
Το Κράτος
Ας δούμε τώρα τι έκανε -ή μάλλον τι δεν έκανε- το Κράτος. Δεκάδες καταγγελίες υπάρχουν για συνεργασία της Χρυσής Αυγής με την αστυνομία. Τόσο με θετικές πράξεις, όσο και με την προκλητική αδράνεια της τελευταίας σε πολλά περιστατικά. Επί πολύ καιρό κάθε βράδυ εγκληματικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής εξαπολύουν πογκρόμ κατά μεταναστών σε συγκεκριμένες περιοχές. Γιατί ποτέ η αστυνομία δεν επιχείρησε να τους συλλάβει; Άραγε είναι πολιτική επιλογή να μένει στο απυρόβλητο η Χρυσή Αυγή ή η αστυνομία είναι τόσο απείθαρχη προς τις εντολές των ανωτέρων που ο κ. Δένδιας δεν την ελέγχει; Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό. Πριν λίγο καιρό, η εφημερίδα Guardian δημοσίευσε ένα εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ για βασανισμούς από χρυσαυγίτες αστυνομικούς. Τι έκανε τότε ο κύριος Δένδιας; Προέβη σε έρευνες; Τιμώρησε τους ενόχους; Όχι απείλησε ότι θα… μηνύσει τη Guardian. Εν τω μεταξύ η Χρυσή Αυγή κάλυπτε τα κενά της αστυνόμευσης παρέχοντας προστασία στους πολίτες των εγκαταλελειμμένων από το κράτος περιοχών.
Η χρηματοδότηση
Όμως δεν είναι μόνο τα εγκλήματα βίας που πρέπει να μας απασχολήσουν. Υπάρχει και μια πιο σκοτεινή πτυχή που δείχνει ότι η Χρυσή Αυγή απολαμβάνει κάποιου είδους ασυλία. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, ο δολοφόνος εντάχθηκε στη Χρυσή Αυγή επειδή έτσι έπαιρνε κάποιο χαρτζιλίκι. Επρόκειτο δηλαδή για de facto εργαζόμενο του κόμματος. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: πώς απέκτησε η Χρυσή Αυγή τους πόρους για να απασχολεί επαγγελματικά δολοφόνους, μπράβους και άλλους εγκληματίες, για να έχει γραφεία σε κάθε γειτονιά, για να μοιράζει τρόφιμα και ρούχα και για να «τρώνε» και τα αργόσχολα στελέχη της και να δίνουν και στα παιδιά τους 15 ευρώ την μέρα χαρτζιλίκι, τη στιγμή που ο υπόλοιπος λαός πεινάει; Απάντηση φαίνεται να δίνει ο Τάσος Τέλλογλου.
«Η Χρυσή Αυγή στις εκλογές στηρίχθηκε οικονομικά από ορισμένα πολιτικά κόμματα του λεγόμενου "συνταγματικού τόξου". Τους τύπωναν ψηφοδέλτια, τους βοηθούσαν με προεκλογικό υλικό. Στις εκλογές του περασμένου Μαΐου πλήρωσαν 60.000 ευρώ για προεκλογικά φυλλάδια. Σήμερα έχουν οικονομική στήριξη εφοπλιστών, μεγαλοδικηγόρων, φαρμακοβιομηχάνων, κατασκευαστών, και χρηματοδότηση από μία συγκεκριμένη τράπεζα. Τι οφέλη έχουν οι χρηματοδότες;» (Μάρτιος του 2013)
Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει μια σοβαρή έρευνα και στα οικονομικά της Οργάνωσης και να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι επιχειρηματίες, ποια η «συγκεκριμένη Τράπεζα» και ποια τα πολιτικά κόμματα που παρέχουν χρήμα στη Χρυσή Αυγή για να προσλαμβάνει πληρωμένους φονιάδες; Γιατί από τότε που έκανε αυτές τις σοβαρές καταγγελίες ο δημοσιογράφος δεν έχει αποκαλυφθεί τίποτα νεότερο;
Οι ανεύθυνες τοποθετήσεις δημοσίων προσώπων
Το πιο φαιδρό βέβαια παράδειγμα ανοχής το προσφέρουν διάφορα δημόσια πρόσωπα που με τις δηλώσεις τους στήριζαν τη Χρυσή Αυγή, δημιουργώντας στους ψηφοφόρους την εντύπωση ότι η ψήφος σ’ αυτούς τους εγκληματίες είναι μια θεμιτή επιλογή διαμαρτυρίας. Δεν ήταν λίγοι οι τραγουδιστές, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι αλλά δυστυχώς και οι Μητροπολίτες οι που συνετέλεσαν είτε ευθέως είτε εμμέσως σ’ αυτήν την εγκληματική ανοχή επικροτώντας τη Χρυσή Αυγή ή προκρίνοντας τη λογική του συμψηφισμού της βίας των δύο άκρων . Κορυφαίο βέβαια παραμένει το παράδειγμα του Μπάμπη Παπαδημητρίου που με το αλάνθαστο δημοσιογραφικό του αισθητήριο, λίγες μέρες μόνο πριν τη δολοφονία, αναρωτιόταν: «Μα γιατί να μην δεχθούμε μια πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή να κυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία;» Αναζητεί άραγε ακόμα την απάντηση;
Έπρεπε να σκοτώσουν Έλληνα;
Και κάτι τελευταίο. Φαίνεται και πάλι ο ρατσισμός πολλών από εμάς. Έπρεπε να σκοτωθεί ένας Έλληνας για να γίνει θέμα. Όταν δολοφονήθηκε πριν λίγους μήνες ένας 27χρονος Πακιστανός από την ίδια συμμορία δεν θεωρήθηκε αρκετά σημαντικό γεγονός για να μας κινητοποιήσει. Όταν εξαπολύονταν συνεχώς δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών κανείς δεν ενδιαφερόταν. Έπρεπε να υπάρξει νεκρός και μάλιστα Έλληνας για να θυμηθούν οι αρμόδιοι ότι έχουν να κάνουν με εγκληματική οργάνωση.
Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν πολλοί που αντί να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να προτείνουν μέτρα για την αντιμετώπιση αυτής της εγκληματικής οργάνωσης επιδιώκουν να κάνουν μικροπολιτικά παιχνίδια στοχοποιώντας αντίπαλα πολιτικά κόμματα και αθωώνοντας ουσιαστικά τους χρυσαυγίτες.
Η Χρυσή Αυγή έχει δύο όψεις. Είναι ταυτόχρονα πολιτικό κόμμα και εγκληματική οργάνωση. Δεν πρέπει λοιπόν να την αντιμετωπίζουμε ως ένα απλό λαϊκίστικο κόμμα που θα χάσει την επιρροή του αυτομάτως με τη βελτίωση της οικονομίας. Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε ταυτόχρονα και ως εγκληματική οργάνωση μαφιόζικου τύπου. Πρέπει πλέον να σταματήσει η ανοχή και να εφαρμοστεί ο νόμος, που όλοι παραδέχονται πως, αν εφαρμοστεί, είναι αρκετός.
