Γιατί αφήνουν πίσω τους πατροπαράδοτα κουσούρια και ανακαλύπτουν προτερήματα που ως λαός έχουμε και δεν αναγνωρίζονται στη μοντέρνα Ελλάδα, όπως τη φτιάξαμε. Κάποιοι, μάλιστα, νιώθουν την ευθύνη να πράξουν κάτι παραπάνω, όχι μόνο για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους, αλλά και για την Ελλάδα, την οποία εκεί έξω εκπροσωπούν επάξια.
-Πώς σας αγγίζει η κρίση της Ελλάδας;
Πονάει με τόσο διαφορετικούς τρόπους. Πιο πολύ πονάει το να βλέπεις τα μάτια των νέων παιδιών στη χώρα μας, ψάχνοντας λέξεις για να τους εξηγήσεις πώς φτάσαμε έως εδώ και να τους πείσεις ότι υπάρχει ελπίδα, αρκεί να αλλάξουμε ριζικά. Πονάει, όταν προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα σε ξένους συναδέλφους και γνωστούς σου και να τους αλλάξεις τη γνώμη, πως δεν είναι όλοι οι Έλληνες κλέφτες, ψεύτες, φοροφυγάδες και άνθρωποι που δεν αγαπούν την πατρίδα τους.
-Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε;
Να ακούω ελληνικό ποδόσφαιρο κάθε Κυριακή - πρωί για την Αμερική. Την πρώτη φορά που παρακολούθησα μέσω -του καινούργιου τότε- Ιντερνετ τη μετάδοση του Βασίλη Γεωργίου από το γήπεδο της Παναχαΐκής, στην Πάτρα, δάκρυσα.
Ο Σπύρος Πανδής είναι καθηγητής στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και καθηγητής-ερευνητής στο Carnegie Mellon University στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ. Μια ωραία του συνέντευξη στην Καθημερινή εδώ.
