Κοιτάξτε αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο πλέον εγχείρημα, παρά τις επιθυμίες μας. Όπως είδαμε ο κεντρώος χώρος κατακερματίστηκε και καταβαραθρώθηκε μέσα σε διάστημα μηνών. Το γκρέμισμα είναι εύκολο, το χτίσιμο είναι δύσκολο. Έχω την αίσθηση ότι το δίπολο που είναι σχηματισμένο θα κυριαρχήσει στις επόμενες εκλογές και θα περιορίσει πολύ αυτό που ονομάζουμε κέντρο. Αρέσκεται άλλωστε κι ο κόσμος στα δίπολα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι όποιες προσπάθειες γίνονται στην κεντροαριστερά δεν πρέπει να ενθαρρύνονται και να υποστηρίζονται. Απλώς περιγράφω την αντικειμενική δυσκολία της προσπάθειας, όταν έχεις απέναντί σου μια θάλασσα λαϊκισμού να υπερβείς.
Το αισιόδοξο οπωσδήποτε είναι η στροφή σε μια σοβαρότητα και στον ρεαλισμό που κάνει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω την ίδια άποψη για τον ΣΥΡΙΖΑ με αυτήν που είχα ένα χρόνο πριν και βέβαια για μένα δεν είναι σωστό να τον κατατάσσουμε πλέον στα πολιτικά «άκρα». Νομίζω εξάλλου ότι στη συζήτηση για την ανασύσταση του κεντροαριστερού χώρου, τα μάτια αυτών που προβληματίζονται πρέπει να είναι στραμμένα προς τα Αριστερά.
Έχω την πεποίθηση ότι η κεντροαριστερά πρέπει να ξεφύγει από την αποδοχή του μονοδρόμου της λιτότητας για την Ευρώπη και σ’ αυτό θα βοηθήσει το μπόλιασμα με τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Απ’ την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, για να είναι αξιόπιστος σε όσα λέει, χρειάζεται μια περαιτέρω εκλογίκευση των προτάσεών του. Υπό αυτήν την έννοια μπορεί να βρεθεί πεδίο συνεννόησης.
Ο Φραγκίσκος Παρασύρης, ένας από τους πιο ζωηρούς βουλευτές της ιστορικής Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ του 2009, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εδώ.
