"Με τις ευχές όλων των Ελλήνων η Ολυμπιακή ανεβαίνει εκεί που της αξίζει, πραγματικά ψηλά."
Από το ειλικρινές αυτό διαφημιστικό και μόνο - αυτό που έχω βάλει εδώ - φαινόταν πόσο ψηλά θα την πήγαινε την Ολυμπιακή ο κ. Βγενόπουλος. Δηλαδή ποιος φωστήρας σκέφτηκε να βάλει τις ευχές κολλημένες σε χαρτάκια έξω από το αεροπλάνο; Τελικά ο συμβολισμός ήταν σωστός.
H συνέχεια ήταν η αναμενόμενη και δεν εννοώ μόνο στο διαφημιστικό. Η Ολυμπιακή φυλλορόησε σαν τα χαρτάκια, αποσύρθηκε από παντού αφήνοντας το μονοπώλιο στην Aegean: Λονδίνο, Παρίσι, Μόναχο, Φρανκφούρτη και της άφησε ανοικτό το πεδίο. Βρέθηκε "εκεί που της αξίζει" που λέει και το clip.
Σήμερα (σ.σ χθες), με τη δεύτερη απόπειρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δέχεται η «σκοτωμένη» Ολυμπιακή να απορροφηθεί από την Aegean. Στo σκεπτικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρεται ότι η Ολυμπιακή ήταν μια εταιρεία που ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, την οποία η MIG του κ. Βγενόπουλου θα την έκλεινε έτσι και αλλιώς. Η Aegean θα γινόταν έτσι μονοπώλιο αναπόφευκτα, οπότε επετράπη η συναλλαγή.
Έτσι μέσα από αυτή τη μανούβρα περάσαμε από ένα κρατικό μονοπώλιο σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο.
Επί της ουσίας μπορεί να πει κανείς ότι τουλάχιστον δεν είναι ένα μονοπώλιο που επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο και δεν υπήρχε εναλλακτική λύση. Το κράτος δεν μπορεί, δεν ξέρει, και δεν πρέπει να έχει αεροπλάνα. Πρέπει όμως να κρατάει την αγορά ανοικτή ώστε να προστατεύει τα δικαιώματα του καταναλωτή, ειδικά όταν αυτός δεν έχει επιλογές.
Σε επίπεδο μεθοδεύσεων αυτό που με ενοχλεί είναι ο εμπαιγμός και τα μεγάλα παραμύθια (όπως και τότε που αγοράστηκε και πουλήθηκε ο ΟΤΕ), όπως και με τον Παναθηναϊκό (που θα γινόταν ισχυρότερος από την Chelsea - αυτό ας το κρίνουν οι φίλαθλοί του - το αναφέρω για την ιστορία). Ως προς τον κ. Βγενόπουλο και τις δημόσιες δηλώσεις του κανείς δεν μπορεί να δηλώσει έκπληκτος. Υπάρχει μια συνεπής σχέση λόγων και αποτελεσμάτων. Φαντάζομαι όλα αυτά δεν έγιναν με το αζημίωτο.
Για να είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι καθώς πέφτουν οι τίτλοι τέλους αυτής της τραγο-κωμωδίας την οποία πληρώσαμε ακριβά, πολλά θερμά συγχαρητήρια ανήκουν σε σειρά υπουργών και κομμάτων που διαχειρίστηκαν την Ολυμπιακή σαν το μαγαζάκι τους. Στους υπουργούς και τους κομματάρχες που την μετέτρεψαν σε κομματικό λεωφορείο μεταφοράς των ψηφοφόρων τους στην Ελλάδα και από το εξωτερικό, χωρίς ποτέ μα ποτέ να πληρώσουν μια δραχμούλα (παλιά) και ευρώ τελευταία. Σε αυτούς τους υπουργούς που διόρισαν τα «δικά τους παιδιά». Σε αυτούς που την παρέδωσαν να διοικηθεί από ανθρώπους χωρίς προσόντα για να μπορούν να τη μεταχειρίζονται σαν τη κληρονομιά από τον μπαμπά τους.
Είναι εντυπωσιακό, μα πραγματικά εντυπωσιακό: η Ολυμπιακή έχει ως όνομα το πιο ακριβό brand name στον πλανήτη, το οποίο έχει κατοχυρώσει με ειδική εξαίρεση από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή που κατέχει τα αποκλειστικά παγκόσμια δικαιώματα για τη χρήση του όρου «Olympic» σε κάθε γλώσσα σε όλο τον κόσμο!
Η Ολυμπιακή έχει το δικαίωμα να διατηρεί αυτό το όνομα στα Αγγλικά (!) και έχει και σήμα κάτι που σχεδόν μοιάζει με τους Ολυμπιακούς κύκλους (της Ολυμπιακής είναι 6 κύκλοι - 5 της ΔΟΕ). Ασύλληπτο; Οι top Olympic sponsors όπως είναι οι Samsung, Panasonic, McDonald, Coca-Cola, Gazprom, Ωmega κλπ έχουν πληρώσει συνολικά κάποια δισεκκατομμύρια δολάρια στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για περιορισμένη χρήση αυτού του ονόματος «Olympic» στα προϊόντα τους.
Το οποίο όνομα κατέχει η Ολυμπιακή. Δωρεάν. Για πάντα.
Σε μια χώρα με 10 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο, και με άλλα 10 εκατομμύρια να δηλώνουν Ελληνική καταγωγή από την Αυστραλία ως τη Νότια Αφρική, τη Γερμανία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, και τη Λατινική Αμερική, το να κατορθώσεις να εξοντώσεις μια εταιρεία που ονομάζεται Ολυμπιακή δεν είναι και τόσο απλό. Είναι πραγματικός άθλος.
Ή πιο σωστά, είναι μια αθλιότητα.
ΥΓ. Ελπίζω τουλάχιστον το σχήμα που θα βγει να διατηρήσει τον τίτλο «Olympic» καθώς και το branding με τους έξι κύκλους (γιατί είναι πανάκριβα), να γίνει βιώσιμο και ανταγωνιστικό, να δώσει δουλειά σε Έλληνες, και ως μονοπώλιο να μη καταντήσει να συμφέρει στον Έλληνα ένα Σαββατοκύριακο στο Παρίσι από μια πτήση στην Θεσσαλονίκη. (Για την ακρίβεια κάτοικοι κάποιων νησιών δε κόβονται να πάνε στο Παρίσι, αλλά καλό είναι να μην χρειάζεται να να πληρώσουν δύο μηνιάτικα για πάνε στην Αθήνα). Για το πόσο αισιόδοξος είμαι, τι να σας πω, όσο αισιόδοξοι είστε και εσείς...
*Ο Στράτος Σαφιολέας εργάζεται aπό το 2004 έως σήμερα ως σύμβουλος διοίκησης σε πόλεις που διεκδικούν τη διοργάνωση Oλυμπιακών Αγώνων. Δημοσίευσε το παραπάνω άρθρο στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.
