(...) Λείπει η πολιτική πρωτοβουλία από τα πάνω. Το ΠαΣοΚ, η ΔΗΜΑΡ, τα πολιτικά πρόσωπα του χώρου φαίνονται εγκλωβισμένα σε μια τροχιά παρακμής που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε αποσάθρωση. Ο κίνδυνος όμως δεν φαίνεται να κεντρίζει το ένστικτο αυτοσυντήρησης, πόσω μάλλον την επιθυμία ανάληψης ευρύτερων πρωτοβουλιών. Γιατί ο «τρίτος πόλος» δεν μπορεί να γίνει σαν οργανωτική συγκόλληση μηχανισμών, ούτε σαν διεύρυνση των υπαρχόντων κομμάτων με «συνεργαζόμενους». Δεν έχει νόημα κάθε κόμμα και κομματίδιο να φτιάχνει τη δική του «Κεντροαριστερά», ούτε σχήματα τύπου «ΠαΣοΚ και συνεργαζόμενοι», «ΔΗΜΑΡ και συνεργαζόμενοι».
Μπορεί η συγκρότηση του «τρίτου πόλου» να γίνει με όρους μαζικής πολιτικής διαδικασίας, με σεβασμό στις ευαισθησίες των υπαρχόντων σχηματισμών, αλλά με σαφή κοινή πρόθεση να παραχθεί κάτι νέο; Αυτό είναι το μόνο πολιτικό στοίχημα για τον χώρο. Αν όχι, τα άλλα θα τα αναλάβουν πράγματι ο Σαμαράς και ο Τσίπρας.
Σχόλιο Παραπολιτικής: Αν κι έχω εξηγήσει ότι διαφωνώ με την πρωτοβουλία των 58 για την Κεντροαριστερά, με τη συγκεκριμένη τοποθέτηση του σεβαστού κ. Βούλγαρη συμφωνώ, ίσως γιατί θεωρώ ότι πρόκειται για μια σημαντική μετατόπιση από τις αρχικές φιλοδοξίες του εγχειρήματος.
Θυμίζω ότι μετά την άρνηση της Δημοκρατικής Αριστεράς, το σχήμα των 58 συνέχιζε να συνομιλεί μονάχα με το ΠΑΣΟΚ και με ολιγάριθμες ομάδων προσώπων («κινήσεις») προς την κατεύθυνση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου στις προσεχείς Ευρωεκλογές υπό τη σκέπη των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.
Με το συγκεκριμένο άρθρο του όμως, ο κ. Βούλγαρης δηλώνει ότι δεν έχει νόημα ένα σχήμα τύπου «ΠΑΣΟΚ και συνεργαζόμενοι» κι αναρωτιέμαι αν αυτό σηματοδοτεί το τέλος της πρωτοβουλίας των 58 ή την προσωπική αποστασιοποίηση του κ. Βούλγαρη.
