-Για τις δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου:
«Εγώ είδα δύο θετικά στοιχεία στην παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου. Το ένα είναι ότι επισημαίνει την ανάγκη να προσέξουμε ως κόρη οφθαλμού την αξιοπιστία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.... Το δεύτερο είναι ότι -νομίζω ότι προκύπτει έμμεσα-, να μη λέμε πράγματα τα οποία δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να τα διασφαλίσουμε. Θεωρώ δηλαδή ότι η στρατηγική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να είναι “μικρό καλάθι”. Ας κάνουμε πράγματα που δεν θα τα έχουμε διακηρύξει. Ας είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε υποσχέσεις τις οποίες δεν θα έχουμε δώσει. Πρέπει να προηγούνται τα γεγονότα των διακηρύξεων».
-Δημοσιογράφος: Η πολιτική σας όμως δεν δίνει την εντύπωση “μικρού καλαθιού”...
Γ. Δραγασάκης: «Αν υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι, όπως λέτε, απλά εντύπωση. Η επεξεργασία που κάνουμε δεν είναι σε αυτή την κατεύθυνση και ξεκινάει από μια απλή διαπίστωση, ότι ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του. Άρα η ρητορική από μόνη της, δεν νομίζω ότι έχει εκλογική απήχηση. Ο κόσμος θα ψηφίσει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για διάφορους λόγους και κυρίως γιατί έχει πειστεί ότι χρειάζεται μια αλλαγή. Υπάρχουν όμως και ερωτήματα που γέννησε η παρέμβαση και ο τρόπος που έγινε. Το πρώτο είναι ότι πρέπει να σκεφτούμε ποια είναι τα ερωτήματα της νέας εποχής που ζούμε... Το ερώτημα της νέας εποχής με την κρίση που έχουμε, είναι πώς θα δημιουργήσουμε πλούτο και πώς αυτό θα γίνει με όρους δικαιοσύνης, αειφορίας και αλληλεγγύης. Το που θα βρούμε τα λεφτά δεν είναι το σωστό ερώτημα».
-Δημοσιογράφος: Θα συμφωνήσετε όμως ότι αυτό το σχήμα που παρουσιάζετε είναι μεσομακροπρόθεσμης απόδοσης... Το θέμα είναι το που θα βρούμε τα λεφτά, για να κάνουμε αυτά που λέμε ότι θα κάνουμε άμεσα.
Γ. Δραγασάκης: «Ακόμα και για να παράξουμε νέο πλούτο, πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα καταρχάς την ανθρωπιστική κρίση. Και αυτό ακριβώς πρέπει η καινούρια πολιτική να εντάξει οργανικά μέσα της. Το να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό, να κάνουμε ένα πρόγραμμα για τους άστεγους και για την αντιμετώπιση της πείνας και το να δημιουργήσουμε μια δέσμη μέτρων, που θα ανακουφίσουν την κοινωνία. Αυτό θα λειτουργήσει και ως μέτρο ανάκαμψης... Θα πας με τα λεφτά που έχεις, τα λεφτά που θα βρεις, ό,τι υπάρχει. Εμείς ήδη μέσω του προγράμματος μας, έχουμε προτείνει έναν επανασχεδιασμό των ευρωπαϊκών πόρων, οι οποίοι είναι εθνικοί υπό μία έννοια. Θα δούμε ποιος άλλος τρόπος υπάρχει, εφόσον υπάρχει πλεόνασμα, για να εξασφαλίσουμε ότι το πλεόνασμα δεν θα χρηματοδοτεί το χρέος, μέχρι να μπούμε σε φάση μιας σταθερής ανάκαμψης».
(...)
-Δημοσιογράφος: Έστω ότι ο λαός λέει “ναι”, να κάνουμε την ανατροπή αυτή και να ψηφίσουμε ΣΥ.ΡΙΖ.Α.... Έχετε εσείς έτοιμη την απάντηση στο τι θα κάνουμε, αν οι δανειστές δεν δεχτούν αυτά που λέτε;
Γ. Δραγασάκης: «Υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η μια είναι η διαπραγμάτευση με συναίνεση. Αυτό που κάνουν ως τώρα οι κυβερνήσεις. Επειδή υπάρχει τέτοια ασυμμετρία δύναμης, αυτό καταλήγει σε υποταγή. Το δεύτερο είναι “ή όλα ή τίποτα”. Πάμε σε ρήξη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχει αυτή η ρήξη και αδιαφορώντας για το αν μπορούμε να τις διαχειριστούμε. Αυτό το απορρίψαμε. Πάμε λοιπόν σε μια διαπραγματευτική λογική, διεκδικητική θα έλεγα, που λέει ότι εμείς λέμε ότι “με αυτή την πολιτική οδηγούμαστε σε καταστροφή, ενώ με μια άλλη πολιτική μπορούμε να διασώσουμε ό,τι μπορούμε και να χαράξουμε μια διαφορετική πορεία”. Διεκδικούμε καταρχάς να γίνει δεκτή αυτή η θέση. Εφόσον δεν γίνει δεκτή, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για ρήξη, αλλά εντός της ευρωζώνης πάντα...».
Σχόλιο Παραπολιτικής: Από τη μια, μπορεί κάποιος να αισθανθεί κάποια ανακούφιση που ένα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί μια τόσο μετριοπαθή ρητορική, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.
Από την άλλη όμως, είναι αληθινά να εξοργιστικό να κάνει λόγο οποιοδήποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για «μικρό καλάθι», όταν από την πρώτη μέρα του Μνημονίου μέχρι σήμερα, το κόμμα αυτό προσπαθεί να μας πείσει ότι με πολύ απλούς τρόπους μπορεί η χώρα να επιστρέψει στην εποχή της (ψεύτικης) ευημερίας και της αφθονίας.
Άφησαν για τρια ολόκληρα χρόνια τα σκυλιά να αλυχτάνε κατά όσων πήραν τις δύσκολες αποφάσεις και τώρα που πλησιάζει η σειρά τους, κάνουν λόγο για «μικρό καλάθι». Ό,τι κι αν ακολουθήσει, η Ιστορία θα είναι εξίσου σκληρή με αυτούς, όπως και με τον αντιμνημονιακό Σαμαρά.
