.jpg)
Δυο νέα παιδιά, ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης δολοφονήθηκαν χθες από «αγνώστους» στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο.
Αν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις που θέλουν τους δράστες να ανήκουν σε κάποια τρομοκρατική οργάνωση, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για τον ίδιο κύκλο αίματος που ξεκίνησε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Η κ.Λίνα Παπαδοπούλου, καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, έγραψε χθες στο Facebook ότι πρόκειται για δυο νέα παιδιά, θύματα, ψυχή τε και σώματι, του ολοκληρωτισμού.
Αν το σκεφθούμε, είναι πράγματι έτσι. Δυο νέα παιδιά έθεσαν τον εαυτό τους στη διάθεση ενός νεοναζιστικού μορφώματος κι επέμειναν να το υποστηρίζουν περιφρουρώντας τα γραφεία του, ακόμα κι όταν προέκυψε η άμεση εμπλοκή με τη δολοφονία ενός άλλου νεαρού, που απλώς είχε διαφορετικές απόψεις από αυτούς. Ήταν ήδη από τότε θύματα του ολοκληρωτισμού.
Χθες, ο τροχός της βίας γύρισε εναντίον τους, έπεσαν θύματα ενός πολέμου που και οι ίδιοι ξεκίνησαν ή έστω ανέχθηκαν. Τους άξιζε να πεθάνουν; Είναι ηθικά ανώτεροι οι δικοί τους δολοφόνοι από το Ρουπακιά; Καλά να πάθουν; Όχι, φυσικά όχι. Οι ανθρώπινες ζωές δεν μπαίνουν στο ζύγι, ούτε κι όταν χάνονται.
Οι φίλοι του Παύλου είχαν ζητήσει να μην υπάρξει εκδίκηση, είχαν τονίσει ότι είναι καλύτεροι εκείνοι που αγαπάνε. Αυτό για μένα είναι το μόνο στρατόπεδο που κανείς μπορεί να επιλέξει με σιγουριά, το στρατόπεδο της αγάπης. Αυτοί που αγαπούν μόνο όσους τους μοιάζουν, αυτοί που παίρνουν τα όπλα και σκορπίζουν τον φόβο, αυτοί είναι που θα ανήκουν πάντα στο απέναντι στρατόπεδο, όποιοι κι αν είναι, σε όποιον θεό ή δαίμονα κι αν πιστεύουν.
