Πριν από 10 μήνες – όπως θα θυμόμαστε – η Κύπρος δέχτηκε το μεγαλύτερο οικονομικό πλήγμα μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Το τραπεζικό της σύστημα κατέρρευσε και για τη διάσωσή του η τρόικα επέβαλε κούρεμα των καταθέσεων από ένα ύψος και πάνω, αυστηρά μέτρα λιτότητας και συνεχή επιτήρηση.
Το σοκ για την Κύπρο, η οποία από το Καλοκαίρι του 2012 βρισκόταν ήδη σε μνημόνιο, ήταν τρομακτικό, καθότι η οικονομία της σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Η αντίδραση ωστόσο της κυπριακής κοινωνίας ήταν εντυπωσιακή. Τις πρώτες μέρες ανοίγματος των τραπεζών, όταν όλοι φοβόντουσαν επεισόδια στις τράπεζες λόγω bank run, η αντίδραση των πολιτών ήταν υποδειγματικά ψύχραιμη. Ο πολιτικό κόσμος «μαλλιοτραβήχτηκε» για 1-2 μήνες και μετά κοίταξε μπροστά. Η αντιπολίτευση κάνει κριτική, δεν αποφεύγει τους (αναπόφευκτους) λαϊκίστικους πειρασμούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είδαμε ούτε ακρότητες, ούτε ακραίο διχαστικό λόγο, ούτε εξαλλοσύνες (εξάλλου έχει κι η κυπριακή αντιπολίτευση λερωμένη τη φωλιά της...). Τα συνδικάτα και η κοινή γνώμη αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και δεν λειτουργούν ως πολιορκητικοί μηχανισμοί διεκδίκησης προσόδων που δεν υπάρχουν. Ούτε εξτρεμιστικές ομάδες αναπτύχθηκαν, ούτε νεοναζιστικά κόμματα ήρθαν στο προσκήνιο. Η βαθιά επιχειρηματική «κουλτούρα» και η οικονομική συγκρότηση που διαθέτουν οι Κύπριοι βοήθησε οι συζητήσεις να γίνονται επί της ουσίας, χωρίς υπερβολική οξύτητα, τσιτάτα και περιττές αερολογίες.
Τα αποτελέσματα μετά από 9 μήνες είναι αποκαλυπτικά. Η ύφεση που αρχικά προβλέπονταν στο 9% περιορίζεται στο 7%. Υπάρχει απόλυτη επίτευξη δημοσιονομικών στόχων και μάλιστα τα φορολογικά έσοδα είναι κατά τι περισσότερα από τα προβλεπόμενα. Και οι 3 δόσεις έχουν εκταμιευθεί με θετικές αξιολογήσεις από την τρόικα. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατάφερε να κρατηθεί ζωντανό (με προβλήματα, φυσικά, αλλά ζωντανό), ενώ τον μήνα Οκτώβριο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την αρχή της κρίσης μικρή αύξηση των ξένων καταθέσεων.
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Ευτύχη Βαρδουλάκη στη Lifo εδώ.
