«Η τελευταία αφορμή της διακοπής του προγράμματος που είχαμε ξεκινήσει με τόσο κόπο, ήταν η δόση του Ιουλίου, για την οποία η τρόικα αιφνιδίως αποφάσισε να βάλει ένα προαπαιτούμενο, ότι αν τυχόν δεν μετακινηθούν σε 15 μέρες 12.500 δημόσιοι υπάλληλοι, τότε δεν θα πάρουμε τη δόση. Τότε πήγε στράφι όλο το πρόγραμμα της κινητικότητας, που ήταν ένα πρόγραμμα εξορθολογισμού της δημόσιας διοίκησης.
Η τρόικα και ειδικά το ΔΝΤ έχει αυτή την εμμονή, ζήτησε οι μετακινήσεις, το πρόγραμμα της κινητικότητας, να γίνει μια κύρια πηγή απολύσεων. Αυτή ήταν η εμμονή τους... Το αίτημα αυτό των απολύσεων -η πεποίθησή μου πια επιβεβαιώθηκε-, ήταν μια πολιτική επιλογή της τρόικα και ειδικά του ΔΝΤ, διότι αυτό το αίτημα της για 15.000 απολύσεις, δεν εξυπηρετούσε πια κανένα διαρθρωτικό και δημοσιονομικό λόγο».
Και πρόσθεσε: «Η πεποίθησή τους ήταν η εξής. Στην Ελλάδα, από άποψη διαρθρωτικών αλλαγών, τίποτα δεν προχωράει. Η τρόικα, επειδή είχε μια προθεσμία ολίγων μηνών απ' ό,τι γνωρίζουμε όλοι μας -διότι το μνημόνιο λήγει σε λίγους μήνες-, ήθελε να προκαλέσει σοκ. Επειδή έβλεπε ότι πράγματι υπήρχαν φαυλοκρατικές αντιστάσεις, το υπουργικό συμβούλιο και οι υπουργοί δεν προχωρούσαν στις διαρθρωτικές αλλαγές και το ορθολογικό πρόγραμμα που είχαμε καταστρώσει για την κινητικότητα δεν προχωρούσε εντός των προθεσμιών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση γι' αυτή την χώρα των τεμπέληδων, των ανικάνων και των διεφθαρμένων, είναι τα βίαια και αυταρχικά μέτρα... Ήταν ένα ιδεολογικό σοκ, ότι το δημόσιο "τέρας" πρέπει να νικηθεί και δεν νικιέται, παρά μόνο, αν δημιουργήσουν φόβο και φοβίες. Το αποτέλεσμα βέβαια δεν τους δικαίωσε...
Η πολιτική αυτή, όπως αποδείχθηκε στην πράξη μετά την εφαρμογή των μέτρων για την κινητικότητα, διαιωνίζει τη φαυλότητα. Κάνει αντιστασιακούς και ήρωες όλους αυτούς που υπερασπίζονται τη φαυλότητα και τον παλαιοκομματισμό. Επιπλέον, δεν δημιουργεί καμιά αρχή και πίστη, στην ανάγκη εξορθολογισμού. Όλο το πρόγραμμα της αξιολόγησης των δομών και της αξιολόγησης της απόδοσης του προσωπικού, που είχαμε ξεκινήσει, πήγε στράφι, διότι κανείς πια δεν έχει εμπιστοσύνη, κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν πρόγραμμα διοικητικής μεταρρύθμισης... Προφανώς και υπάρχουν οργανισμοί που πρέπει να καταργηθούν. Υπάρχουν πάρα πολλοί οργανισμοί που πρέπει να συγχωνευθούν, προφανώς υπάρχει καθυστέρηση και αντιστάσεις, αλλά αυτό που θα ήθελα να πω για το διάδοχό μου, είναι ότι βλέπω ότι και αυτός δεν προχωράει και είναι δέσμιος των αντιστάσεων και των υπολογισμών, των πολιτικών που κάνει».
Σχόλιο Παραπολιτικής: Ίσως η πιο δίκαιη διμερής κριτική σε Τρόικα και πολιτικό σύστημα.
