Η Ελιά δεν φύτρωσε, το ΠΑΣΟΚ παραμένει κλινικά νεκρό

26.5.14


Σε μονοψήφιο ποσοστό κινήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του το ΠΑΣΟΚ συμμετέχοντας στο εγχείρημα της Ελιάς και λαμβάνοντας ποσοστό ύψους μόλις 8%. Το χειρότερο βέβαια δεν είναι αυτό αλλά το ότι στη Χαριλάου Τρικούπη μοιάζουν ενθουσιασμένοι!

Έχουν καταλάβει ότι τους ψήφισαν μόλις 448.977 Έλληνες ενώ η Χρυσή Αυγή έλαβε 525.291 ψήφους; Έχουν συνειδητοποιήσει ότι ακόμα και αν στις ψήφους του ΠΑΣΟΚ προστεθούν οι περίπου 67.000 ψήφοι της Δημοκρατικής Αριστεράς, πάλι δεν ξεπερνούν τη Χρυσή Αυγή; 

Για να μην τρελαθούμε λοιπόν εντελώς, στη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση αποδοκιμάστηκε πλήρως το εγχείρημα της Ελιάς καθώς δεν κατάφερε ούτε κατά διάνοια να αποδειχθεί στην πράξη ως κάτι μεγαλύτερο του ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και αυτή η μια μονάδα παραπάνω που κέρδισε σε σχέση με αυτό που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις, οφείλεται κυρίως ότι στα σποτ της Ελιάς της τελευταίας εβδομάδες εμφανίστηκε ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ και μπορούσε κανείς να ακούσει 1.000 φορές «ψηφίζω ΠΑΣΟΚ, ψηφίζω Ελιά».

Ακόμα στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, το μόνο που έκανε το ΠΑΣΟΚ ήταν να φάει από τα έτοιμα της εποχής Παπανδρέου με πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα τους Καμίνη, Μπουτάρη, Αρναουτάκη και Κατσιφάρα. Το αστείο είναι ότι το 2010 αυτοί που σήμερα λύνουν και δένουν στο ΠΑΣΟΚ προτιμούσαν τη Φώφη Γεννηματά αντί του Γιώργου Καμίνη στην Αθήνα...

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέλεξε να δαιμονοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανεχθεί τους Μπαλτάκους και χθες το μεγαλύτερο κομμάτι των διαρροών του ΠΑΣΟΚ έγινε προς το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Χθες το βράδυ, διαμορφώθηκαν οι συνθήκες για μια μελλοντική προοδευτική συγκυβέρνηση Αριστεράς-Κεντροαριστεράς και στο ΠΑΣΟΚ είναι ευχαριστημένοι για το ότι θα συνεχίσουν να παραμένουν κυβερνητικοί εταίροι του Αντώνη Σαμαρά!

Φαντάζομαι ότι σήμερα κανείς δεν θα αμφισβητήσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο καθώς κατάφερε να...διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις, παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που γύρισαν ανά την Ελλάδα ότι οι πολίτες τους ζητούν την άμεση αποπομπή του. Θα ζήσουμε και διάφορα κωμικά τύπου «προοδευτική διακυβέρνηση» όταν θα γίνει υπουργός ξανά ο Λοβέρδος και στις εθνικές εκλογές θα είναι αργά πια για δάκρυα.

Αυτό που εγώ παρατηρώ είναι ότι πια δεν υπάρχει καμία «μεγάλη δημοκρατική παράταξη». Υπάρχει ένα λόμπι διαφόρων ανθρώπων και συμφερόντων που προτιμά να αγκομαχά στη λογική του να βγει ο μήνας, παρά να προσπαθήσει να εμπνεύσει περισσότερους πολίτες. Λυπάμαι πραγματικά πολύ, κυρίως γιατί ακόμα και ανάμεσα στους υποστηρικτές του Βενιζέλου υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι παγιδευμένοι σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση.

«Πέρα από τη δημοσιονομική προσαρμογή, υπάρχει και το όραμα. Το όραμα, για μία Ελλάδα ανεξάρτητη» δήλωσε χθες το πρωί ο Γιώργος Παπανδρέου. Nα τον άκουσε άραγε κανείς;