Διάβασα το κείμενο της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω ότι το βασικό της πρόβλημα είναι ότι αποτελεί κολάζ των προτάσεων τουλάχιστον δυο λογογράφων, ένας εκ των οποίων είτε είναι ίδιος ο Γιάννης Βαρουφάκης είτε κάποιος που τον εκτιμά πολύ.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ικανοποιήσει ταυτόχρονα διαφορετικά ακροατήρια και το τελικό αποτέλεσμα είναι σχεδόν ακατανόητο (ή μήπως βολικά ακατανόητο;).
Ας εστιάσουμε όμως στο βασικό σημείο της ομιλίας του που ήταν το παρακάτω:
Πρώτον: Μνημόνιο δεν είναι το δάνειο, η δανειακή σύμβαση αλλά οι εκατοντάδες οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι της λιτότητας, της εσωτερικής υποτίμησης, της κοινωνικής διάλυσης.
Ο κος Σαμαράς, όταν προσποιούνταν τον αντιμνημονιακό, ζήταγε διατήρηση της δανειακής σύμβασης και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Εσχάτως και μέχρι προχθές, ουσιαστικά διατείνονταν για το ανάποδο από αυτό που έλεγε παλιά:Ζήταγε έξοδο από τη δανειακή σύμβαση αλλά διατήρηση του μνημονίου. Ο κ. Σαμαράς δηλαδή πήγε από το «όχι στο μνημόνιο - ναι στη δανειακή σύμβαση» που έλεγε το 2011, στο «ναι στο μνημόνιο, όχι στη δανειακή σύμβαση» το 2014. Εμείς από τη πρώτη στιγμή λέγαμε και λέμε: Καταργούμε το μνημόνιο, δηλαδή τους νόμους της λιτότητας και της καταστροφής και επαναδιαπραγματευόμαστε τη δανειακή σύμβαση.
Δεύτερον: Καμία ουσιαστική και οριστική διέξοδος στο πρόβλημα της χώρας δε θα υπάρξει, αν δεν διεκδικηθεί και δεν επιτευχθεί δίκαιη και κοινωνικά βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του χρέους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ξεφούσκωσαν τα επικοινωνιακά σχέδια της κυβέρνησης. Τόσο γρήγορα και τόσο άδοξα.
Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρει και τα τρία παραπάνω πράγματα ταυτόχρονα. Για να είμαι ακριβής, καμία κυβέρνησης καμίας χώρας δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει κάτι τέτοιο.
Πρέπει να είναι κανείς ηλίθιος για να πιστεύει ότι θα αλλάξει μονομερώς τους όρους ενός δανείου, μετά θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του ίδιου του δανείου και στο τέλος θα απαιτήσει και κούρεμα των συνολικών οφειλών του. Αν ένας οφειλέτης είχε τόση δύναμη, θα ήταν δανειστής.
Κατά συνέπεια, τα σενάρια για τη χώρα είναι δυο:
α) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την αναμενόμενη κωλοτούμπα και θα επιχειρήσει με κάποια ψίχουλα που θα του δώσουν οι δανειστές να πείσει ότι εξασφάλισε κάποια μεγάλη λύση.
β) Η απόλυτη καταστροφή.
