Μια σημαντική διάσταση της μάχης που δίνει τον τελευταίο καιρό η Ελλάδα για να κρατηθεί στην Ευρωζώνη είναι η σχεδόν ανεπιφύλακτη στήριξη που προσφέρουν στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της Ευρώπης.
Η Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ μας έχει πάρει σχεδόν από το χέρι, την ώρα που η Ιταλία του Ματέο Ρέντσι κάνει όση φασαρία χρειάζεται για να αντιμετωπιστούν οι ακραίες φωνές του Βορρά. Σημαντική είναι και η στήριξη του κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES) παρά την προσωπικά ανεύθυνη στάση του Μάρτιν Σουλτς.
Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στην ομάδα του PES αλλά στην ομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (GUE/NGL) της οποίας υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Ποια η συμβολή όλων αυτών των περιθωριακών αριστερίστικων κομμάτων στην εθνική προσπάθεια; Σε τι μας βοήθησαν οι -μάλλον γραφικοί- σύμμαχοι του πρωθυπουργού;
Με τον Βαρουφάκη στην Αίγινα, τον Λαφαζάνη στο «Παρών» και τη Ζωή στον κόσμο της, ίσως στον ΣΥΡΙΖΑ να έχουν την ευκαιρία να αναλογιστούν ότι οι όποιες προοδευτικές μάχες μπορούν να δοθούν εντός Ευρωζώνης, μπορούν να δοθούν από το μετερίζι της Σοσιαλδημοκρατίας.
Όποιος ονειρεύεται ακόμα τον...σοσιαλισμό, ας έχει την ειλικρίνεια να παραδεχθεί ότι ο δρόμος αυτός προϋποθέτει την έξοδο από το κοινό νόμισμα. Οι υπόλοιποι ας μετρήσουν ξανά πραγματικούς φίλους και εχθρούς.
