Στις 18 Δεκεμβρίου του 2015, πριν την πρώτη Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας, υποστήριξα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η μόνη επιλογή που απέμεινε στη συντηρητική παράταξη.
Δεν είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του κ. Μητσοτάκη και εξακολουθώ να θεωρώ ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη απόσταση μεταξύ των λόγων και των έργων του, μιας και ως υπουργός δίστασε να προχωρήσει σε μεγάλες τομές. Παρ'όλα αυτά όμως, αναγνωρίζω ότι πολιτικά προσπαθεί κάτι να εκπροσωπήσει, έστω δειλά.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης εκπροσωπεί πολιτικά το απόλυτο τίποτα. Εκφράζει την πλήρη και συνειδητή στασιμότητα, θεωρεί τιμή του να λειτουργεί ως εντολοδόχος του Κώστα Καραμανλή, δηλαδή του ανθρώπου που κατέστρεψε την Ελλάδα και δεν βρήκε ούτε μια λέξη για να δικαιολογηθεί. Είναι εμφανές ότι δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να γίνει αρχηγός του κόμματος, γι'αυτό και δεν δείχνει την παραμικρή φιλοδοξία.
Θεωρώ εξαιρετικά πιθανό ο Κυριάκος Μητσοτάκης να διαψεύσει τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει αλλά εκτιμώ ότι αυτό είναι ένα ρίσκο που οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να πάρουν.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης εκπροσωπεί πολιτικά το απόλυτο τίποτα. Εκφράζει την πλήρη και συνειδητή στασιμότητα, θεωρεί τιμή του να λειτουργεί ως εντολοδόχος του Κώστα Καραμανλή, δηλαδή του ανθρώπου που κατέστρεψε την Ελλάδα και δεν βρήκε ούτε μια λέξη για να δικαιολογηθεί. Είναι εμφανές ότι δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να γίνει αρχηγός του κόμματος, γι'αυτό και δεν δείχνει την παραμικρή φιλοδοξία.
Θεωρώ εξαιρετικά πιθανό ο Κυριάκος Μητσοτάκης να διαψεύσει τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει αλλά εκτιμώ ότι αυτό είναι ένα ρίσκο που οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να πάρουν.
