Είδα το Spotlight και μελαγχόλησα για την ποιότητα της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα

27.3.16


Μετά από αρκετές αναβολές, παρακολούθησα χθες το βράδυ την ταινία «Spotlight», η οποία ενθουσίασε κοινό και κριτικούς κερδίζοντας το φετινό Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Η υπόθεση της ταινίας, όπως τη συνοψίζει ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος στη Lifo:
Το Spotlight: Όλα στο φως εξιστορεί τη σοκαριστική υπόθεση παιδεραστίας στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας της Βοστώνης το 2002, με 70 εμπλεκόμενους ιερείς. Η αποκάλυψη της τεράστιας αμαρτίας, που σκεπαζόταν έντεχνα από τους υψηλά ιστάμενους της Εκκλησίας, από τους δημοσιογράφους του «Spotlight», της ερευνητικής ομάδας της εφημερίδας «Boston Globe», κράτησε χρόνια, απέδωσε ωστόσο καρπούς και χάρισε το περίοπτο Pulitzer στα μέλη και το έντυπο.
Γνωρίζω ότι μια ταινία του Hollywood δεν προσφέρεται για βαθυστόχαστες αναλύσεις κι επίσης δεν μου αρέσουν τα μίζερα κλισέ αλλά σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση και κάπως θα λαϊκίσω: θα μπορούσε κάτι τέτοιο ποτέ να συμβεί στη χώρα μας; Θα τολμούσε ποτέ μια δημοσιογραφική ομάδα στην Ελλάδα να συγκρουστεί με έναν θεσμό όπως η Εκκλησία; Τι απέγινε η ερευνητική δημοσιογραφία στην Ελλάδα; Έχουν άραγε απομείνει πολίτες με απαιτήσεις από τα ΜΜΕ;

Θα μπορούσε στη μικρή αγορά της Ελλάδας να επιβιώσει ένα μέσο που θα έδινε έμφαση στην αληθινή έρευνα και όχι στο ρεπορτάζ στις καφετέριες του Κολωνακίου; Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην εποχή του Ίντερνετ που θα πλήρωναν για να διαβάσουν μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό;

Και τέλος: πόσο βλάπτει τη Δημοκρατία η απαξίωση του λειτουργήματος της δημοσιογραφίας στην άναρχη εποχή της παραπληροφόρησης του Διαδικτύου;