Είχα πραγματικά πολύ καιρό να πιάσω στα χέρια μου χάρτινη εφημερίδα αλλά για τα μάτια μιας Πολίτισσας είπα να κάνω μια εξαίρεση και στην πρώτη ευκαιρία αγόρασα την Ηχώ της Πόλης, χωρίς (δυστυχώς) να χρειαστεί να πάω μέχρι την Κωνσταντινούπολη.
Η Ηχώ ιδρύθηκε το 1977 και η πορεία της είναι απόλυτα ταυτισμένη με την επικαιρότητα των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης. Εδώ και λίγα χρόνια διαθέτει παρουσία και στο Διαδίκτυο, από όπου εκπέμπει και το ομώνυμο web radio. Από τη 1η Ιουνίου όμως, ο εκδότης της Ανδρέας Ρομπόπουλος, αποφάσισε να κυκλοφορήσει και μια μηνίαια έκδοση αποκλειστικά για την Ελλάδα, ένα αν μη τι άλλο τολμηρό εκδοτικό εγχείρημα σε δύσκολους καιρούς.
Αγόρασα το πρώτο 24σελιδο τεύχος (1,5 ευρώ/ 5 TL) και να μερικές από τις εντυπώσεις μου:
-Διαβάζεται εύκολα, γρήγορα και ευχάριστα. Ειδικά οι προσωπικές ιστορίες διαφόρων αναγνωρίσιμων Ρωμιών θα σας κεντρίσουν το ενδιαφέρον. To ότι είναι χάρτινη, προσθέτει κάτι στην ανάγνωση, χωρίς να ξέρω τι ακριβώς.
-Υπάρχει μια υπερ-εκπροσώπηση Ελλήνων αρθρογράφων που γράφουν για την Τουρκία από την Ελλάδα, χωρίς μάλιστα να προκύπτει από κάπου κάποια φοβερή εξοικείωση τους με το θέμα. Περίμενα (και ήθελα) περισσότερες γνώμες με έδρα την Κωνσταντινούπολη.
-Υπάρχει μια υπο-εκπροσώπηση των Ελλήνων που μετανάστευσαν πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να προέρχονται από την κοινότητα των Ρωμιών. Εκτιμώ ότι είναι πολλοί στον αριθμό και πολύ ενδιαφέροντα αυτά που κάνουν. Αξίζει ένα μέσο όπως η Ηχώ να προσπαθήσει να ενώσει τους δυο αυτούς ελληνικούς πυρήνες.
-Η συνέντευξη του καθηγητή Κοινωνιολογίας Αϊχάν Ακτάρ είναι εξαιρετική και αποτελεί ακριβώς κάτι που περιμένεις να διαβάσεις σε μια τέτοια έκδοση. Λείπουν συνολικά από τα ελληνικά ΜΜΕ θέματα που αφορούν το πως προσεγγίζουν τα εθνικά θέματα μας οι εκάστοτε «απέναντι». Στην Κωνσταντινούπολη κατοικούν οι περισσότεροι Τούρκοι προοδευτικοί ακαδημαϊκοί, ώρα να ακουστεί η φωνή τους και στην Ελλάδα.
-Πολύ ωραία η στήλη του Πολιτισμού που καταγράφει τις δραστηριότητες της ομογένειας που έχει απομείνει στην Κωνσταντινούπολη. Κάπως συγκινήθηκα. Πώς να είναι άραγε να είσαι μαθητής στο Ζωγράφειο εν έτει 2016;
Συνολικά, νομίζω ότι η Ηχώ μπορεί να εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον κοσμοπολίτικο έντυπο που θα συμπληρώσει τα κενά αλληλεπίδρασης με τον υπόλοιπο κόσμο που αφήνουν τα ελληνικά παραδοσιακά ΜΜΕ. Θα χρειαστεί απλά κάπως να ξεφύγει από μερικά κλισέ και χειραγωγήσει τον ανθρώπινα κατανοητό συναισθηματισμό των συντελεστών της.
Καλοτάξιδη!
