Μια πολύ ωραία συνέντευξη στην Καθημερινή της Κυριακής παραχώρησε ο Πύρρος Δήμας, ο οποίος πρόσφατα βρέθηκε στο στόχαστρο ηλιθίων και κομματικών εγκάθετων, οι οποίοι δεν του συγχώρεσαν ποτέ ότι είπε τη γνώμη του (και είχε και δίκιο).
Παραθέτω δυο αποσπάσματα από όσα είπε:
-Η Ελλάδα αρχές του ’90 ήταν πάνω στην ανάπτυξη. Τώρα ποια ανάπτυξη; Να το αναλύσουμε λίγο. Εγώ σήκωνα 200 κιλά και θα πήγαινα στα 210. Ο άλλος δεν έκανε τίποτα. Να πω για το Ολυμπιακό Στάδιο; Είχε 500 υπαλλήλους, έβλεπες τους 30. Οι άλλοι δεν υπήρχαν. Χτυπούσαν την κάρτα το πρωί, μετά έφευγαν και ξαναέρχονταν το μεσημέρι. Αλλά κανένα πρόβλημα. Ήταν όλοι καλά, λεφτά υπήρχαν. Μετά τους Ολυμπιακούς κάτι άρχισε να κλονίζεται αλλά η περίοδος Καραμανλή ήταν πολύ καθησυχαστική. Ακινησία. Τότε ξεκίνησε ο κατήφορος της χώρας. Συμμετείχαμε χωρίς να το θέλουμε. Νομίζαμε ότι έτσι είναι η ζωή, δεν τρέχει τίποτα. Η νεολαία νόμιζε ότι και από την καφετέρια μπορείς να παίρνεις ολυμπιακό μετάλλιο. Και γενικά ότι μπορώ να ζω καλά με μια θέση στο Δημόσιο και να μην κάνω τίποτα.
-Από το 2010 δεν έχει άλλη λύση η χώρα. Άλλο να βγαίνεις στις πλατείες και να «βαρουφακίζεις», να λες ανέφικτα πράγματα. Κάποιοι έπαιξαν παιχνίδια εις βάρος μας, λέγοντας ότι υπάρχει κι άλλη λύση, ότι όλοι μας χρωστάνε γιατί είμαστε Έλληνες... Σαν εγώ να πηγαίνω να ψωνίσω και να μην πληρώνω λέγοντας «είμαι ο Πύρρος». Είναι ποτέ δυνατόν;
