Πλησιάζει η ώρα του λογαριασμού για τους «Δεν πληρώνω», μια ιδιόρρυθμη κίνηση που συγκέντρωσε ένα ετερόκλητο πλήθος: κάποιους ιδεολόγους, περισσότερους αφελείς και ακόμα περισσότερους «στρατηγικούς κακοπληρωτές», ενώ έλαβε μεγάλες διαστάσεις όταν υιοθετήθηκε από πολιτικά κόμματα και αναβαθμίστηκε σε ζήτημα κομματικής εκμετάλλευσης.
Οι τράπεζες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή: άφθονες υποσχέσεις για «κούρεμα» δανείων και χαριστικές ρυθμίσεις, με υποψήφιους βουλευτές ώρες πριν από εκλογικές αναμετρήσεις να υπόσχονται μερική ή ολική διαγραφή δανείων για όλους και κόμματα να παρουσιάζουν τη «νέα σεισάχθεια» ως τη μόνη λύση για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων.
Πολιτικοί καλούσαν τους πολίτες σε «ανυπακοή»: να μην πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, όχι μόνο στις τράπεζες, αλλά και προς την εφορία, τις ΔΕΚΟ, τα διόδια κ.ά. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 2011 ο σημερινός πρωθυπουργός επισκέφθηκε τα διόδια της Κορίνθου και άνοιξε τις μπάρες για να διέλθουν τα αυτοκίνητα χωρίς να πληρώσουν τα διόδια.
Η ενθάρρυνση των «Δεν πληρώνω» (από τους οποίους ασφαλώς εξαιρούνται οι πολίτες που αντικειμενικά δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους) κατευθύνθηκε κυρίως προς τις τράπεζες και δημόσιες επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ κ.ά. Στη ΔΕΗ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ξεπερνούν τα 3 δισ. ευρώ. Σε άλλες όμως παρόμοιες εταιρείες, που δεν ανήκουν στο Δημόσιο και δεν υπήρξε πολιτική ενθάρρυνση για «φέσια», η εικόνα είναι ριζικά διαφορετική. Ο ΟΤΕ εμφανίζει οφειλές σε καθυστέρηση άνω των 30 ημερών 56,7 εκατ. ευρώ!
Μια πολύ ωραία ανάλυση του Γιάννη Παπαδογιάννη στην Καθημερινή της Κυριακής.
Δυστυχώς, κάποιοι συμπολίτες θα συνειδητοποιήσουν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι τα λεφτά δεν πέφτουν από τον ουρανό κι ότι άλλο είναι το «τζάμπα» κι άλλο το «δωρεάν»...