Η εδραίωση της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό σκηνικό ξεκίνησε από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, όταν το σύνολο του πολιτικού συστήματος υποτίμησε την αύξηση της επιρροής του κόμματος στα δημοτικά διαμερίσματα με τις μεγαλύτερες κοινότητες μεταναστών.
Το πάθημα δεν έγινε μάθημα και ξανά βλέπουμε κυβέρνηση και κόμματα να υποτιμούν την όλο και μεγαλύτερη ανάμειξη της νεοναζί συμμορίας σε επεισόδια που λαμβάνουν χώρα σε προσφυγικούς καταυλισμούς στη Χίο, στη Λέσβο και αλλού.
Θυμίζω ότι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, το ποσοστό της Χρυσής Αυγής στη Λέσβο εκτοξεύτηκε στο 7,78% έναντι του 4,66% των εκλογών του Ιανουαρίου της ίδιας χρονιάς ενώ στην εκλογική περιφέρεια Δωδεκανήσου έφτασε από το 5,53% έφτασε στο 8,05%. Ειδικά μάλιστα στο δήμο της Κω τα ποσοστά των νεοναζί σχεδόν διπλασιάστηκαν: από 5,87% έφτασαν στο 10,15%.
Βλέπω με συμπάθεια τις προσπάθειες εκατοντάδων ανθρώπων που ασχολούνται με τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος αλλά δυσκολεύομαι πραγματικά να καταλάβω ποιο είναι το πλάνο της κυβέρνησης. Δεν έχω καν πειστεί ότι υπάρχει. Με προβληματίζουν επίσης ιδιαίτερα οι πρόσφατες παραιτήσεις του Βασίλη Παπαδόπουλου από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής και του Κωστή Παπαϊωάννου από τη θέση του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Θα ξυπνήσουμε μια μέρα με τη Χρυσή Αυγή πανελλαδικά στο 10% και με πολλούς πρόσφυγες και μετανάστες να έχουν περιθωριοποιηθεί και ριζοσπαστικοποιηθεί, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ομαλή ένταξη τους στην ελληνική κοινωνία αλλά και για τη δημόσια ασφάλεια. Ήδη φαίνεται ότι ο έλεγχος σε συγκεκριμένους καταυλισμούς έχει χαθεί και διαπιστώνεται μια ροπή σε κάπως σοκαριστικές έκνομες δραστηριότητες.
Κάθε μέρα που οι ελληνικές αρχές σηκώνουν απελπισμένες τα χέρια ψηλά είναι μια μέρα πιο κοντά στο απόλυτο χάος. Τώρα είναι η ώρα των εθνικών ηγεσιών, αύριο θα είναι αργά.
