Καλοδεχούμενη η συσπείρωση αλλά κυρίως επείγει η ριζική ανανέωση της Κεντροαριστεράς

12.1.17


Πριν από λίγο, η Φώφη Γεννηματά και ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσαν από κοινού τη συνεργασία τους υπό την ομπρέλα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και κάπως έτσι έκλεισε ένα από τα πολλά εμφύλια μέτωπα του προοδευτικού χώρου, το οποίο οι πολίτες με την ψήφο τους στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 έδειξαν ότι δεν έπρεπε ποτέ να έχει ανοίξει.

Αν και αποτελεί μάλλον λεπτομέρεια, αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και η συμφωνία Φώφης-ΓΑΠ περιγράφεται ως απόφαση...συμπόρευσης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, κάτι που δείχνει πόσο μεγάλα είναι τα διάφορα "εγώ" που επικράτησαν στον προοδευτικό χώρο. Οι πολίτες καταλαβαίνουν ότι ο ΓΑΠ γύρισε στο ΠΑΣΟΚ, δεν χρειάζεται να τους ταλαιπωρούμε με ιδιότητες και σχήματα που πρακτικά δεν υπάρχουν.

Όπως και να έχει, αποτελεί προσωπική επιτυχία της Φώφης Γεννηματά η αποδοχή της επιστροφής Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ από όλες τις πτέρυγες του κόμματος. Παρά τα όσα φαντασιώνονται οι διάφοροι υποστηρικτές του, δεν θεωρώ ότι υπάρχει περίπτωση ο Ευάγγελος Βενιζέλος να ρισκάρει να μην είναι βουλευτής μετά τις επόμενες εκλογές, γι' αυτό και δεν πρόκειται να διατυπώσει κάποια ουσιαστική αντίρρηση. Το πολύ-πολύ να δηλώσει...μεγαλόθυμα σε κάποιο τηλεπαράθυρο ότι είναι ένας απλός στρατιώτης της παράταξης...

Επιπρόσθετα, το timing της ανακοίνωσης της συμφωνίας Φώφης-ΓΑΠ μόνο τυχαίο δεν είναι καθώς καθιστά απόλυτα ανεπίκαιρη την ήδη προβληματική πρωτοβουλία Διαμαντοπούλου-Φλωρίδη-Ραγκούση. Όταν η παράταξη συσπειρώνεται σε επίπεδο πρώην αρχηγών του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούν στελέχη μικρότερου πολιτικού μεγέθους να επιχειρούν να διχάσουν ή έστω να...φιλοσοφήσουν. Φιλικά θα τους πρότεινα να αναβάλουν την πολιτική αυτοκτονία τους και να ενταχθούν κατά μόνας είτε στο Ποτάμι είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε και στη Νέα Δημοκρατία. Δεν υπάρχει όρεξη και διάθεση για κάτι άλλο από κανέναν.

Επί της ουσίας όμως, τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: ενδιαφέρει τελικά τους πολίτες η περίφημη "ενότητα" της Κεντροαριστεράς;

Όπως συνεχώς επαναλαμβάνω σχεδόν ήδη από το 2012, η "ενότητα" της Κεντροαριστεράς αποτελεί...τοπικό αίτημα του Κολωνακίου και των αθηνοκεντρικών ΜΜΕ, χωρίς το παραμικρό πολιτικό περιεχόμενο. Δεν έχω πειστεί ότι ο κόσμος θέλει να δει ξανά όλα τα πρόσωπα του παρελθόντος να του ζητούν μια ακόμα ευκαιρία να έρθουν στα πράγματα.

Αν στις επόμενες εκλογές τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ στηθούν έτσι ώστε να βγαίνουν ξανά βουλευτές ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Σκανδαλίδης και άλλοι βετεράνοι, τότε μπορεί πράγματι το ΠΑΣΟΚ να κερδίσει 1-2 μονάδες αλλά θα καταστεί απόλυτα αδιάφορο για τους περισσότερους νέους προοδευτικούς πολίτες που έχουν απομείνει στη χώρα.

Δεν πρέπει να θυσιαστεί το αίτημα της ανανέωσης στο βωμό μιας μίζερης "ενότητας". Οι παλιοί πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους για να βγάλουν μπροστά τους νέους, όχι υπέρ μιας τελευταίας αρπαχτής. Η χώρα και ο χώρος τους έχουν πολλάκις τιμήσει με τα ανώτερα αξιώματα. Αυτοί είναι που χρωστάνε στις επόμενες γενιές στελεχών και πολιτών, δεν τους χρωστάει κανείς και τίποτα.

Θυμίζω εξάλλου ότι οι δεινόσαυροι ούτε ενωμένοι επιβίωσαν. Το είδος τελικά εξαφανίστηκε.