Η καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, και ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε, υπήρξαν βασικοί υποστηρικτές της αμφιλεγόμενης συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για τη διαχείριση της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης, παρόλο που γνώριζαν πολύ καλά ότι στην άλλη άκρη του τραπεζιού βρισκόταν ο όλο και πιο ανεξέλεγκτος Ταγίπ Ερντογάν.
Συνειδητά επέλεξαν να κλείσουν τα μάτια στην αυταρχική στροφή του Τούρκου ηγέτη, συνδέοντας μάλιστα την τύχη των προσφύγων με την πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια συμφωνία που θα μείνει στην ιστορία ως μνημείο κυνισμού και απαξίωσης των ευρωπαϊκών αξιών.
Για να σταματήσουν τη διαρροή ψήφων προς όμορους στα κόμματα τους δεξιούς και ακροδεξιούς σχηματισμούς, Μέρκελ και Ρούτε δεν είχαν κανένα πρόβλημα να δώσουν περήφανα τα χέρια με έναν ηγέτη μεσανατολικού τύπου, ο οποίος αυτάρεσκα εκπροσωπεί όλα όσα ένας ηγέτης μιας ευρωπαϊκής χώρας θα έπρεπε να σιχαίνεται. Σήμερα, διαπιστώνοντας ότι ένα σκηνικό έντασης με τον Ερντογάν ενδέχεται να τους αποφέρει εκλογικά οφέλη, δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να οδηγηθούν σε μια ελεγχόμενη σύγκρουση μαζί του.
Τα πρόβλημα είναι ότι τα όσα πρωτοφανή διημείφθησαν μεταξύ Γερμανίας-Ολλανδίας δεν θα εξυπηρετήσουν μονάχα τους εκλογικούς σχεδιασμούς των Μέρκελ και Ρούτε αλλά και εκείνους του Ταγίπ Ερντογάν, στο δρόμο για το προσεχές συνταγματικό δημοψήφισμα.
Η συνέχεια στην Athens Voice.
