Κάθε τόσο, ο Αλέξης Τσίπρας ξεχνά ότι συγκυβερνά με τους Ανεξάρτητους Έλληνες κι ότι εφαρμόζει συντηρητικές πολιτικές και θυμάται ότι ο μόνος όμορος προοδευτικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός της Κεντροαριστεράς.
Είναι προφανές ότι πλέον είναι πολύ αργά για να συζητηθεί στα σοβαρά το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε και στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς ότι ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένος με τη συνεργασία του με τον Πάνο Καμμένο.
Το να απορρίψεις τη συγκυβέρνηση με έναν ΣΥΡΙΖΑ που καταρρέει στις δημοσκοπήσεις είναι κάτι το φοβερά εύκολο. Το δύσκολο είναι να καταφέρεις να μεγαλώσεις και να κερδίσεις περισσότερες ψήφους χωρίς να του μοιάσεις -και σε αυτό δεν ξέρω πόσο καλά τα καταφέρνει η Φώφη Γεννηματά.
Επαναλαμβάνω για ακόμα μια φορά ότι τον τελευταίο καιρό το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να μετατρέπεται συνειδητά σε ένα νοσταλγικό λόμπι παλαιότερων δεκαετιών που τσιρίζει αντιμνημονιακά, δίχως κάποια συγκεκριμένη ρεαλιστική πρόταση. Αν είναι το ΠΑΣΟΚ να πάει από το 6% στο 8% απλώς επαναπατρίζοντας δευτεροκλασάτους και τριτοκλασάτους Κουρουμπλήδες, με τον Πρωτόπαππα και τον Λαλιώτη στα κουμάντα, τότε η χώρα δεν θα κερδίσει απολύτως τίποτα.
Η χώρα χρειάζεται ένα σύγχρονο προοδευτικό κόμμα με προτάσεις για το μέλλον του τόπου, όχι απλώς ένα εκλογικό όχημα που θα εξασφαλίσει την εκλογή των διαφόρων δεινοσαύρων στα βουλευτικά έδρανα. Αν η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν εξελιχθεί σε αυτό το κόμμα, τότε θα πρέπει κάπως αλλιώς να καλυφθεί αυτή η ανάγκη.
