Αποφώνηση 2018

31.12.18

Το 2018 ήταν για την Ελλάδα ένα έτος γεμάτο με στιγμές που μπορούν να αξιοποιηθούν για να προβλεφθούν τα μελλούμενα -και ιδανικά για να αποφευχθούν κάποια από αυτά.

Η ολοκλήρωση του τρίτου Μνημονίου έκλεισε ένα πρώτο κύκλο αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, κάτι που αδιαμφισβήτητα αποτελεί μια θετική εξέλιξη. Η τραγωδία όμως στο Μάτι ήρθε να μας θυμίσει με ένα φρικτό τρόπο ότι η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού παραμένει τρομερά προβληματική και τελικά υπονομευτική της προσπάθειας της χώρας να προχωρήσει μπροστά.

Η ανάκτηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας ως προς την άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής συνοδεύτηκε δυστυχώς από την αφύπνιση των πελατειακών ενστίκτων του πολιτικού συστήματος, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αντιλαμβάνεται τη δημοσιονομική επέκταση με τρόπο ψηφοθηρικό, εις βάρος ακόμα και αριστερών πολιτικών όπως είναι η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων. Απογοητευτική ήταν και η στάση της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στις οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εγκλωβίζεται σε μια ρητορική γεμάτη αντιφάσεις, πότε χαρακτηρίζοντας «ψίχουλα» τις παροχές της κυβέρνησης και πότε μιλώντας για 4ο Μνημόνιο.

Παράλληλα, η θετική Συμφωνία των Πρεσπών λειτούργησε ως ο μεγάλος καθρέφτης της Ιστορίας, αναδεικνύοντας όλες τις πτυχές της νεοελληνικής πολιτικής ψυχής. Από τον τυφλό εθνικισμό μέχρι τον χαζοχαρούμενο διεθνισμό και από το πολιτικό θάρρος μέχρι την πολιτική φαρσοκωμωδία, ήταν συχνά δύσκολο να καταλάβεις ποιος είναι με ποιον. Υπάρχει άραγε ιστορικό προηγούμενο κάπου στον κόσμο που ο ένας κυβερνητικός εταίρος κατηγορεί τον άλλον ότι χρηματίστηκε για να ψηφίσει μια διεθνή συμφωνία; Από την άλλη, γίνεται να αυτοχαρακτηρίζεσαι «η μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη» της χώρας και να πηγαίνεις κόντρα στην Ε.Ε και στην ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια σου για μερικά εθνικιστικά ψηφαλάκια παραπάνω;

Σε κάθε περίπτωση, το μόνο βέβαιο είναι ότι το 2019 καραδοκεί. Μαζί και οι μεγάλες προκλήσεις του, με πρώτο ιστορικό σταθμό τις Ευρωεκλογές του 2019, όπου το κύμα του ευρωσκεπτικισμού απειλεί να κλονίσει τις κεκτημένες βεβαιότητες δεκαετιών. Όσο ιστορικά παράδοξο κι αν μοιάζει, η Ελλάδα μοιάζει να αναρρώνει ήδη από πολλές από τις ασθένειες που εμφανίζονται σε άλλες χώρες της Ένωσης.

Καλό θα ήταν λοιπόν να μην τα κάνουμε πάλι θάλασσα στις τρεις κάλπες που θα στηθούν εντός του 2019. Η πόλωση είναι χρήσιμη μονάχα για τα κομματικά επιτελεία, όχι για τα εθνικά συμφέροντα. Αν μείνουμε ψύχραιμοι, θα τα καταφέρουμε. Καλή χρονιά!