Λίγες μέρες πριν από την επέτειο της άγριας δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η μητέρα του Τζίνα Τσαλικιάν παραχώρησε μια ιδιαίτερα σημαντική συνέντευξη, η οποία πραγματικά πρέπει να διαβαστεί από όλους -πριν καεί ξανά η Αθήνα στο όνομα του.
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο Παναγιώτη Φρούντζο στην εφημερίδα «Documento»:
-Ο Αλέξανδρος ήταν ένα 15άχρονο παιδί με όνειρα για τη ζωή του που δεν είχε καμία σχέση στη συμπεριφορά του με βία. Η διαγωγή του στο σχολείο όπου φοίτησε ήταν πάντα κοσμιοτάτη και οι δύο λυκειάρχες που κατέθεσαν στο πρωτοβάθμιο και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο είπαν γι’ αυτόν τα καλύτερα λόγια. Ο Αλέξανδρος δεν συμμετείχε σε οργανώσεις ούτε είχε αναμειχθεί ποτέ σε πολιτικές ή κομματικές ομάδες και αντιπαλότητες.
-Είναι χαρακτηριστική η φράση που ειπώθηκε στο δικαστήριο από τον ιατροδικαστή ότι ήταν ένα καθαρό σώμα με καθαρά ρούχα, ένα περιποιημένο και φροντισμένο παιδί, στο στομάχι του οποίου βρέθηκαν μόνο υπολείμματα από σάντουιτς και λεμονίτας.
-Ο Αλέξανδρος δεν ανήκε σε κανέναν αντιεξουσιαστικό χώρο. Ούτε μπορεί κάποιος να τον εντάξει σε τέτοιους χώρους εκ των υστέρων, χρησιμοποιώντας ένα νεκρό παιδί που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του για να φτιάξει το προσωπικό του αφήγημα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν ασχολούμαι με το πώς διάφοροι θέλουν να εκμεταλλευτούν τον ιστορικό συμβολισμό της δολοφονίας του Αλέξανδρου για να κατασκευάσουν σενάρια δικής τους πολιτικής προβολής.
-Είμαι εναντίον της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται αυτή. Δεν κάνω διακρίσεις. Ζω το δράμα μιας σκοτεινής βίας που αφαίρεσε τη ζωή του παιδιού μου. Οποια βία αφαιρεί ανθρώπινη ζωή είναι καταδικαστέα.
-Ούτε ανήκε ούτε είχε περάσει ο γιος μου στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Δεν είναι ηρωικό πρόσωπο κανενός χώρου και καμίας ομάδας. Είναι ιστορικό πρόσωπο ολόκληρης της κοινωνίας. Είναι ένα δραματικό σύμβολο της αθωότητας εναντίον της βίας. Κανείς δεν πρέπει να επιδιώκει να φέρει τον Αλέξανδρο στα μέτρα του για λόγους σκοπιμότητας. Αυτό με ενοχλεί. Με ενοχλεί να προσπαθούν κάποιοι εκ των υστέρων να οικειοποιηθούν τον Αλέξανδρο και τον θάνατό του.
