Η εθνική τραγωδία «ταμπού»

από το blog του Άλκιμου

.

Τα ντοκουμέντα, η εμπλοκή του ονόματος Κόκκαλη και κάποια «καυτά» ερωτήματα που χρίζουν απαντήσεων.

.
.
Συμπληρώθηκαν φέτος 60 χρόνια, από τον καιρό που έλαβε χώρα μια από τις ξεχασμένες εθνικές τραγωδίες. Το «παιδομάζωμα». Που είναι ένα από τα ακόμη ανοιχτά θέματα του Εμφυλίου, ιδίως στην ιστορική έρευνα, και που κάποιοι ακούστηκε να το χαρακτηρίζουν «παιδοσώσιμο», ή «παιδοφύλαγμα»…

Εξήντα χρόνια πριν, στις 4 Μαρτίου 1948, από τον ραδιοσταθμό της «Ελεύθερης Ελλάδας» μεταδίδεται η παρακάτω ανακοίνωση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης: «Στο τελευταίο βαλκανικό συνέδριο των Νέων, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι στις 3 Μαρτίου 1948, μετά από πρόταση του Έλληνα αντιπροσώπου, αποφασίσθηκε ομόφωνα από όλους τους αντιπροσώπους των δημοκρατικών χωρών να ενδιαφερθούν και να δώσουν βοήθεια σε 12.000 παιδιά από την Ελλάδα. Τα παιδιά αυτά είναι ηλικίας 3-15 ετών. Αυτά θα μεταφερθούν στις γειτονικές δημοκρατικές χώρες, όπου θα τους παρασχεθεί βοήθεια και εκπαίδευση. Για κάθε 25 παιδιά θα υπάρχει μια δασκάλα η οποία θα τα φροντίζει».

Η επιχείρηση απομάκρυνσης των παιδιών καταγγέλθηκε από την ελληνική κυβέρνηση ενώπιον του ΟΗΕ ως "γενοκτονία" και "έγκλημα κατά της ανθρωπότητας", με το επιχείρημα ότι τα παιδιά αυτά αρπάχτηκαν με τη βία από τις οικογένειές τους. Η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, από την άλλη μεριά, ισχυρίστηκε ότι η επιχείρηση υπαγορευόταν από ανθρωπιστικούς λόγους, με κύριο σκοπό να σωθούν τα παιδιά από τον πόλεμο. (Baerentzen 1987)

Ας δούμε τι λέει ο διορισμένος από το ΚΚΕ υπεύθυνος του παιδομαζώματος Γεώργιος Χ. Μανούκας («Παιδομάζωμα» – 2003, Εκδ. «Πελασγός»):

H συνέχεια εδώ