Τις δύο προηγούμενες εβδομάδες εμφανίστηκε πλήθος δημοσιευμάτων στα αμερικανικά και στα βρετανικά μέσα ενημέρωσης τα οποία άφηναν υπόνοιες σχετικά με εκείνον τον πόλεμο, με αιχμή τη βιαστική απόδοση ευθύνης για τη σύρραξη στη Ρωσία. Πολλοί απεσταλμένοι από το ΒΒC, τους «Νew Υork Τimes» και άλλα μέσα ενημέρωσης έφθασαν στη Νότια Οσετία για να εξακριβώσουν πώς πραγματικά εξελίχθηκαν τα γεγονότα.
Οχι όμως τα «γεγονότα» έτσι όπως τα παρουσίαζε τότε ο ικανότατος επικοινωνιακός μηχανισμός της Γεωργίας ούτε την εκδοχή των «γεγονότων» που υπερασπίστηκε με σθένος το επιτελείο ενημέρωσης του Κρεμλίνου. Μιλάμε για τα γεγονότα έτσι όπως τα έζησαν αυτοί που βρίσκονταν στην περιοχή, οι πολίτες, η στρατιωτική διοίκηση και οι λιγοστοί άοπλοι παρατηρητές που είχαν σταλεί στην περιοχή από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Οι δημοσιογράφοι έφθασαν εκεί από διαφορετικούς δρόμους και ένας ένας. Μίλησαν σε διαφορετικούς ανθρώπους, όμως τα συμπεράσματα όλων ήταν κοινά. Η Γεωργία ήταν αυτή που εξαπέλυσε αδιακρίτως επίθεση εναντίον του Τσχινβάλι, της πρωτεύουσας της Νότιας Οσετίας. Τα χτυπήματα έπληξαν μάλιστα και το νοσοκομείο της πόλης τραυματίζοντας γιατρούς και ασθενείς.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο χρόνος εκδήλωσης της γεωργιανής επίθεσης καθώς και η άφιξη των ρωσικών ενισχύσεων δύο ημέρες αργότερα συμπίπτει με όσα ισχυρίστηκαν εξαρχής οι Ρώσοι. Η κίνησή τους όμως να επιτεθούν εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους ήταν αυτή που καταδικάστηκε στη συνέχεια από τη διεθνή κοινότητα. Για την ιστορία να σημειωθεί ότι η Ρωσία έχει πλέον αποσυρθεί από τα γεωργιανά εδάφη τηρώντας τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί με τη μεσολάβηση του γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί.
Αυτό που μπορεί κανείς να ισχυριστεί- κάτι που έχουν ήδη κάνει από την αρχή τόσο το αμερικανικό όσο και το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών- είναι ότι δεν έχει και τόση σημασία ποιος ξεκίνησε τον πόλεμο. Προκλητικές ενέργειες υπήρχαν εκατέρωθεν για καιρό και αυτές οδήγησαν τελικώς σε εχθροπραξίες. Θα ήταν ακόμη πιο εύλογο να παραδεχθούμε ότι ενώ αρχικά η Ρωσία είχε το δίκιο με το μέρος της βρέθηκε τελικά να κατηγορείται εξαιτίας του λάθους της να χρησιμοποιήσει υπερβολική βία και να αναγνωρίσει ως ανεξάρτητα κράτη τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία. Αναμφισβήτητα όμως παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το ποιος ξεκίνησε αυτή τη σύγκρουση. Και είναι τόσο ζήτημα νομιμότητας όσο και ηθικής που διαμορφώνει δικαίως την οπτική μας απέναντι στα δύο αντιμαχόμενα κράτη. Ως τώρα οι αμερικανοί και οι βρετανοί αξιωματούχοι μάς έκαναν να πιστεύουμε ότι ο ένοχος ήταν η Ρωσία που ήθελε να σβήσει από τον χάρτη μια μικρή δημοκρατία. Αυτή η άποψη επικράτησε έστω και πρόσκαιρα. Η δε Ρωσία, στην οποία αποδόθηκαν όλα τα αρνητικά στερεότυπα, δεν μπορούσε καν να αρθρώσει αντίλογο.
Σύμφωνα με όσα αποκαλύπτονται σήμερα, δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο η άγνοια των ΗΠΑ και της Βρετανίας περί του ποιος ευθύνεται για την έναρξη των εχθροπραξιών. Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ τους είχαν ενημερώσει σχετικά από πολύ νωρίς. Γιατί λοιπόν δίσταζαν τόσο πολύ να παραδεχθούν, αν όχι να πιστέψουν, το τι πραγματικά συνέβη; Γιατί έσπευσε ο ηγέτης των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον να παράσχει στήριξη στη Γεωργία σαν να επρόκειτο για το αδιαμφισβήτητο θύμα; Και προς τι ο λόγος που εκφώνησε αμέσως μετά στο Κίεβο ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Μίλιμπαντ και ενίσχυσε την εντύπωση ότι ο πόλεμος έγινε εξαιτίας της υποτιθέμενης φιλοδοξίας της Μόσχας να ανοικοδομήσει την αυτοκρατορία της;
Επρόκειτο για άγνοια ή για ιδεολογική εθελοτυφλία; Μόλις σήμερα, τρεις μήνες μετά, Βρετανοί και Αμερικανοί επέτρεψαν στους εαυτούς τους τον χαρακτηρισμό «παράτολμη» για την ενέργεια της Γεωργίας.
Νωρίτερα, την περασμένη εβδομάδα, η Βρετανία ήρε τις ενστάσεις της σχετικά με την έναρξη των συνομιλιών μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και Ρωσίας προκειμένου να υιοθετηθεί ένα νέο σύμφωνο συνεργασίας. Φαίνεται λοιπόν ότι η πρόσφατη περίοδος κριτικής εναντίον της Μόσχας φθάνει στο τέλος της.
Ωστόσο η ρωσική εχθρότητα προς τη Δύση θα διατηρηθεί ώσπου κάποιος από την Ουάσιγκτον ή το Λονδίνο να παραδεχθεί πόσο λανθασμένη υπήρξε η αντιμετώπιση του πολέμου ΡωσίαςΓεωργίας.
Mary Dajevski
Σχόλιο Παραπολιτικής : Να προσθέσουμε κάτι στην εξαιρετική ανάλυση του Independent...
Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι ο "πόλεμος" αυτός στήθηκε για να οδηγήσει την αμερικανική κοινωνία σε συντηρητικές λύσεις ( βλ.McCain ) με το επιχείρημα του νέου ψυχρού πολέμου...
