Photo: thelastoftheromantics.wordpress.com
Πριν από 20 χρόνια μια φορά την εβδομάδα έκανα μια στάση στο Πλαίσιο στην γωνία της Μπουμπουλίνας με την Στουρνάρη. Τα PC είχαν πρωτοβγεί και ενώ ήξερα ότι δεν είχα τα φράγκα να αγοράσω ένα ξεχαρμάνιαζα ταλαιπωρώντας τους πωλητές για το πόσο κάνουνε με δύο floppy και κάρτα ήχου.
Στην πιο πάνω γωνία ήταν η αντιπροσωπεία της Amstrad, που πλησίαζαν στις δυνατότητες μου αλλά και πάλι θα ζοριζόταν το πορτοφόλι. Πάρα κάτω το Micropolis και στην γωνία με την Πατησίων ο Παπασωτηρίου. Στο πεζοδρόμιο το περίπτερο πούλαγε παλιά τεύχη του PIXEL. Στην πλατεία στο στενό πριν το VOX το μαγαζί του Thomas για «πειρατικά» για τον Commodore και τον Spectrum. Η Silicon Valley της Αθήνας που έδινε ζωή και χαρακτήρα στην κάτω πλευρά των Εξαρχείων.
Σήμερα το Πλαίσιο είναι καλυμμένο με σταντζαριστά σαν εγκαταλελειμμένο μαγαζί σε υποβαθμισμένη γειτονιά του Detroit. Από τα μαγαζιά υπάρχει ακόμα ο Παπασωτηρίου της γωνιάς, άιντε και δύο τρία ακόμα θαμμένα μέσα σε graffiti. Και λέω και εγώ. Δικαίωμα του είναι κάθε ενός να του αρέσουν έτσι τα Εξάρχεια σαν Νέα Καμπούλ «κάτωθι Νεαπόλεως». Μια ολόκληρη περιοχή καταστράφηκε μαζί με τους επαγγελματίες της. Οι πολιτικοί έσκυβαν να αφήσουν τα στεφάνια στο άγαλμα του προαυλίου αλλά δεν κοίταζαν στον δρόμο. Το ΕΑΤ ΕΣΑ είναι μνημείο για τα έκτροπα της χούντας, η Στουρνάρη για την υποκρισία της δημοκρατίας.
Κοινοποιήστε το στο Facebook
