Η Συμφωνία στη διαμόρφωση ενός μεικτού σχήματος «βοήθειας» προς την Ελλάδα, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ και χωρών της Ε.Ε., σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί έναν μηχανισμό αλληλεγγύης, ένα βήμα ουσιαστικής αλλαγής, στο σημερινό ευρωπαϊκό νομισματικό πλαίσιο. Ιδιαίτερα η πρόβλεψη για τη συμμετοχή του ΔΝΤ αποτελεί τη μεγαλύτερη ομολογία αδυναμίας της σημερινής Ε.Ε. αλλά και προϊδεάζει για ακόμη πιο σκληρά μέτρα για τους εργαζόμενους και τους οικονομικά αδύνατους. Φαίνεται πως με τη σημερινή συμφωνία ενισχύεται η νεοφιλελεύθερη λογική του Συμφώνου Σταθερότητας. Όπως και το ΚΚΕ, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος που η Ελλάδα εξασφάλισε ό,τι καλύτερο μπορούσε από τη Σύνοδο Κορυφής.
Σε ακόμα μια κρίση, η Αριστερά αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων επιλέγοντας να πουλήσει ελπίδες και παραμύθια για 10χρονους. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ιδεολογικό όσο θέμα προσωπικοτήτων.
Ο Τσίπρας δεν μπορεί, η Παπαρήγα δεν μπορούσε ποτέ και έτσι απολαμβάνουμε τον Καρατζαφέρη να δημαγωγεί ελεύθερα...
Κοινοποιήστε το στο Facebook
