Η κυβέρνηση καταργεί δεκάδες χιλιάδες οργανικές θέσεις με τρόπο οριζόντιο και με μόνο κριτήριο την ηλικία των εργαζομένων που σήμερα τις κατέχουν. Δεν αποχωρούν οι "κοπρίτες" ή οι υπεράριθμοι, αποχωρούν οι γηραιότεροι, αυτοί που σύντομα θα καταλήξουν -μέσω της συνταξιοδότησης τους- στην αγκαλιά του κράτους.
Αμφισβητώ έντονα την πιθανότητα υλοποιήσης του εν λόγω project. Ο κρατικός μηχανισμός έχει αποδειχθεί δεκάδες φορές ανέτοιμος ή κι ανίκανος να...
...ανταπεξέλθει σε τέτοιου τύπου προκλήσεις. Ακόμα όμως κι αν το σχέδιο υλοποιηθεί, δεν παύει να είναι ένα κακό σχέδιο.
Το σύνολο των δημοσίων υπηρεσιών θα "στερηθούν" τον ίδιο αριθμό υπαλλήλων. Για παράδειγμα, αν υπάρχουν δυο όμοια σε αριθμό κοντά στη σύνταξη εργαζομένων τμήματα, θα χάσουν και τα δυο όμοιο αριθμό εργαζομένων. Έχουν όμως όμοιες ανάγκες; Αν στο ένα τμήμα περισσεύουν 10 υπάλληλοι και στο άλλο 70, είναι "δίκαιο" ή ορθολογικό να ενταχθούν στο ίδιο καθεστώς; Προφανώς και όχι.
Γιατί φτάσαμε εδώ; Γιατί ξοδεύθηκαν δυο χρόνια χωρίς η κυβέρνηση να καταστρώσει ένα αναλυτικό σχέδιο μείωσης του Δημοσίου; Γιατί κανείς δεν κατέγραψε πόσοι υπάλληλοι λείπουν ή περισσεύουν από κάθε τμήμα; Γιατί να μην έχει ήδη γίνει μια αξιολόγηση του προσωπικού;
Το καλοκαίρι η κυβέρνηση αποφάσισε την κατάργηση δεκάδων οργανισμών οι οποίοι απασχολούσαν 7.500 εργαζομένους. Γιατί δεν τους απέλυσε τότε; Γιατί δεν τους απολύει άμεσα ούτε τώρα; Γιατί ο κ.Βενιζέλος υπέγραψε 9μηνη παράταση του εργασιακού καθεστώτος τους; Γιατί να μην "έχανε" το Δημόσιο 4-5.000 υπαλλήλους σταδιακά κάθε μήνα και φτάνουμε στο να φύγουν 30.00 σε μια ημέρα;
