Παρατηρώ από τα δημοσιεύματα του Τύπου ότι στη στάσιμα χρεοκοπημένη Ελλάδα της κρίσης συνεχίζουν να ζουν μια ωραία ζωή διάφοροι τύποι που η κοινωνία όταν εκφράζεται γνήσια τους περιγράφει ως «κωλόπαιδα».
Το σύστημα τους προσφέρει και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία, όταν πέφτουν τους υπερασπίζονται βουλευτές στα δικαστήρια, όταν είναι στα πάνω τους, βουλευτές γλεντούν μαζί τους, όταν μένουν χωρίς δουλειά τους προσλαμβάνουν στα γραφεία τους. Μας τρίβουν την ελπίδα για αλλαγή στα μούτρα και μαγκιά τους.
Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι για κάθε κωλόπαιδο που τα καταφέρνει, υπάρχουν δεκάδες άλλοι άνθρωποι που μονολογούν «τι μαλάκας ήμουν που πήγα με το σταυρό στο χέρι», που κλαίνε, που υποφέρουν. Κάποιοι από αυτούς θα ψηφίσουν και Χρυσή Αυγή και μετά οι μπαμπάδες των κωλόπαιδων θα ντυθούν «δημοκράτες» και θα τους καταδικάσουν και οι νεοναζί θα κρύψουν τα λερωμένα με αίμα χέρια τους και θα απαντήσουν «είδαμε και τους δημοκράτες».
«Παίζεις το παιχνίδι των νεοναζί» θα μου γράψετε κάποιοι στα σχόλια. Μακάρι να ήταν όμως τόσο απλό...
