Εδώ και πολλά χρόνια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος προτιμά πάντοτε να στήνει καβγάδες και να κρύβεται πίσω από εσωκομματικές ίντριγκες ώστε να μην προλαβαίνει κανείς να συνειδητοποιήσει ότι ουδέποτε στην πολιτική του διαδρομή δεν εξέφρασε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα.
Το ίδιο ακριβώς έπραξε και αυτή την εβδομάδα, γι'αυτό και ελάχιστοι ήταν εκείνοι που τελικά άκουσαν την ομιλία του στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Η ομιλία του ήταν πραγματικά διαφορετική από τις υπόλοιπες, ήταν φοβερά σαφής.
Να τα δυο αποσπάσματα που ξεχώρισα:
-Προχωράμε όλοι μαζί, χωρίς όρους, χωρίς αποκλεισμούς. Αλλά υπάρχει ένα κριτήριο: προχωράμε όλοι μαζί, όσοι πράγματι ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ στο παραβάν του εκλογικού κέντρου. Ένα όρο θέτω. Μόνο έναν! Έναν όρο: να ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ μέσα στο παραβάν.
-Υπάρχουν πράγματι περιθώρια για ιδεολογικές και αξιακές επιλογές σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα στην οικονομία; Ας ξεκινήσουμε από το ποιο πρέπει να είναι το κοινό πεδίο των δυο μεγάλων ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών με αφορμή και την εκλογή του Γιούνκερ σε σχέση με τον Σουλτς.
Το κοινό πεδίο πρέπει να είναι μια αναγκαία ιστορική συμμαχία αμυντικού χαρακτήρα για την προστασία της ευρωπαϊκής ιδέας και των δημοκρατικών και διακρατικών θεσμών, αλλά και του πυρήνα του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους απέναντι στο στείρο ευρωσκεπτικισμό ακροδεξιού ή δήθεν ριζοσπαστικού χαρακτήρα.
Αλλά μήπως η βασική διαφορά σήμερα δεν είναι ανάμεσα στη συντήρηση και στο σοσιαλισμό, αλλά ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη δυναμική και τον πρακτικό πραγματισμό;
Τι λέει ο Βενιζέλος;
α) Ότι προτιμά να συνεχίσει με το μικρό ΠΑΣΟΚ του 8% των Ευρωεκλογών του 2014. Ο λόγος απλώς: ακόμα και με το ποσοστό παραμένει στα κόλπα και συνομιλεί με τη διαπλοκή με όρους κυρίαρχου παίκτη. Όσο πιο μικρό εξάλλου είναι το κόμμα, τόσο πιο εύκολα το ελέγχει.
β) Ότι δεν υπάρχει περιθώρια για «αξιακές επιλογές σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα» και ότι πιστεύει ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις να συμπορευτούν με τη Δεξιά.
Αυτό είναι το όραμα του εθνικού μας Αντιπροέδρου. Σε όποιον αρέσει, ας ξέρει τουλάχιστον τι ακριβώς υποστηρίζει.
