Ο εμπρησμός της Athens Voice και η παραφροσύνη των αυτόκλητων τιμωρών

9.11.14


Ένα από τα πιο εύστοχα άρθρα για τον εμπρησμό της Athens Voice δημοσιεύεται σήμερα στα Ενθέματα της Αυγής της Κυριακής και φέρει την υπογραφή του Στρατή Μπουρνάζου.

Απευθυνόμενος κυρίως στο ακροατήριο της Αριστεράς, ο αρθρογράφος, μεταξύ άλλων, τονίζει:

Το κάψιμο των γραφείων μιας εφημερίδας (όσο αντίπαλη κι αν τη θεωρούμε, όσο κι αν μας εξοργίζουν λ.χ. τα editorial της) είναι πράξη αντίθετη στον πυρήνα των αξιών μας. Το ότι τα κινήματα αντίστασης υφίστανται πολλά (διώξεις, τρομοκράτηση, αποκλεισμό, συκοφάντηση) είναι ένας ακόμα λόγος που τον αντίπαλο δεν τον αντιμετωπίζουν με τέτοια μέσα, με «μικρές εμπρηστικές παρεμβάσεις» και τρομοκράτηση. Για να διαφωνείς με κάτι, αυτό πρέπει να συνεχίσει υπάρχει.

Αν θέλω να επιμείνω σε κάτι, είναι ότι η λογική των «συνεπαγωγών» (αντιγράφω από την προκήρυξη: «σκουπίδια σαν τα εναλλακτικά free press, όπως η Athens Voice, κατασκευάζουν μια απολίτικη μάζα πειθήνιων κανίβαλων», «η Athens Voice συμμετέχει στην καθεστωτική προπαγάνδα για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, για την επιβολή νυχτερινής εργασίας στα εμπορικά καταστήματα, γενικότερα για την αγιοποίηση της ελεύθερης αγοράς που εξοντώνει τους εκμεταλλευόμενους») οδηγεί στην παραφροσύνη: Όλοι όσοι έχουν δημόσιο λόγο και κάποια εξουσία μπορεί να θεωρηθούν, με πράξεις ή παραλείψεις τους, ένοχοι για εγκλήματα, πραγματικά ή δυνητικά -- και άρα άξιοι του πυρσού του κάθε αυτόκλητου τιμωρού. Δεν έχει τέλος μια τέτοια τρομακτική αλυσίδα συνεπαγωγών και ηθικής ευθύνης, όπου ο καθένας αναγορεύει ενόχους όποιους θέλει, αναλαμβάνοντας τιμωρητική δράση. Είναι βαριά η λέξη παραφροσύνη, αλλά σκέφτομαι ότι προχθές κάποιοι (και δεν ήταν χρυσαυγίτες) ρίξαν μπουνιές όχι σε κάποιον «καθεστωτικό» ή «εξωνημένο» αλλά σε ένα παράδειγμα αγωνιστή και αριστερού δικηγόρου: στον Γιάννη Ραχιώτη. Τι να λέμε τώρα, για όλα μπορεί να ανακαλυφθεί ένα κάποιο «σκεπτικό» ενοχοποίησης.

Ολόκληρο το άρθρο.