Τα σποτάκια της κ. Προέδρου είναι ο θρίαμβος της δημαγωγικής υπεραπλούστευσης που παράγει ο εθνικολαϊκισμός, όταν συνδυάζεται με τον αριστερό βολονταρισμό.
Επαναφέροντας τις γνωστές ανοησίες μονομερούς διαγραφής του «επονείδιστου» χρέους τις οποίες η ίδια η κυβέρνηση Τσίπρα έχει εγκαταλείψει. Σε μια εξεταστική επιτροπή που θα πιάσει το νήμα από το 2010 κι έπειτα, όταν οι δυστυχείς κυβερνήσεις της μνημονιακής περιόδου πάλευαν με το τέρας της άτακτης χρεοκοπίας, κι όχι νωρίτερα, όταν οι επιτήδειοι και αμέριμνοι προκάτοχοι εξέτρεφαν το τέρας της υπερχρέωσης. Δεν σε συμφέρει; Μην το ελέγξεις. Δεν σου αρέσει; Διάγραψέ το.
Μια σοβαρή μαρξιστική ανάλυση θα εστιαζόταν τουλάχιστον στις κρίσεις του καπιταλισμού. Θα αναζητούσε τις βαθύτερες αιτίες στη φούσκα του υπερδανεισμού της χώρας μέσα στο ευρώ. Θα αναδείκνυε τους παράγοντες που οδήγησαν στη διόγκωση του προστατευμένου, παρασιτικού και μη εμπορεύσιμου τομέα της οικονομίας και στην κατάρρευση του παραγωγικού και εξαγωγικού ιστού.
Ενα πράγμα δεν θα έκανε: να αναζητήσει τις αιτίες μιας κρίσης δημόσιου χρέους σε εκείνους που τους έλαχε να διαχειριστούν το sudden stop, τη μαζική φυγή των δανειστών και άρνηση των αγορών να χρηματοδοτούν μια υπερχρεωμένη χώρα. Βγάζει μάτι η πολιτική σκοπιμότητα ενοχοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών αντιπάλων, αμαρτωλών μεν αλλά κυρίως για την προϊστορία τους στη δημιουργία του προβλήματος κι όχι για την απέλπιδα προσπάθεια αντιμετώπισής του.
Η επιτροπή «αλήθειας» είναι η επισημοποίηση του κομματικού ψεύδους στην υπηρεσία μιας μεγάλης πολιτικής απάτης. Ολοι κρίνονται κι η Ιστορία θα είναι αμείλικτη προς τους πολιτικούς της πρώτης Αριστερής κυβέρνησης της χώρας που συνέπραξαν σε αυτή την ατιμία.
Ένα εξαιρετικό άρθρο του καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας Γιώργου Παγουλάτου στην Καθημερινή της Κυριακής.
