«Νομίζω ότι αυτοί που λένε ότι υπήρχε καθυστέρηση γιατί δεν είμαστε έτοιμοι, δεν είχαμε ιδέες, δεν είχαμε προτάσεις συγκεκριμένες, νομίζω ότι σε ό,τι λένε υπάρχει μια βάση αλήθειας».
Οι παραπάνω διαπιστώσεις ανήκουν στον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος εδώ και λίγες μέρες είναι ουσιαστικά ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, απαλλάσσοντας τον Γιάνη Βαρουφάκη από το δυσάρεστο καθήκον να ασχολείται με το τι λένε τα κομπιούτερ και οι αριθμοί.
Οι παραδοχές του κ. Τσακαλώτου ενδεχομένως τον τιμούν σε προσωπικό επίπεδο αλλά δυστυχώς η συγκυρία είναι τέτοια που δεν επιτρέπει συναισθηματισμούς. Ο οικονομικός αναλφαβητισμός του ΣΥΡΙΖΑ κόστισε ακριβά στη χώρα -όχι μόνο από τις 25 Ιανουαρίου του 2015 μέχρι σήμερα.
Από το 2009 μέχρι σήμερα, στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντοτε όλοι τρομακτικά βέβαιοι ότι διαθέτουν τη μαγική λύση που θα λύσει μονομιάς το πρόβλημα, τόσο βέβαιοι που χαρακτήρισαν τους πολιτικούς αντιπάλους τους μειοδότες, δοσίλογους και πράκτορες ξένων οικονομικών συμφερόντων. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συγκεκριμένες προτάσεις, είναι απλώς Πέμπτη. Όταν δεν είχαν οι προηγούμενοι, ήταν λόγος για να βγούμε στους δρόμους, συχνά με κρεμάλες στα χέρια.
Όποιος δεν είναι έτοιμος και δεν είναι σίγουρος για το τι προτείνει, οφείλει να είναι ταπεινός και συγκρατημένος. Δεν ονειρεύεται νταούλια, δεν ουρλιάζει υστερικά «Go back Madame Merkel», δεν τάζει τα πάντα στους πάντες, δεν συμμαχεί με το διάολο για να σχηματίσει κυβέρνηση. Δεν επαίρεται για το ηθικό του πλεονέκτημα σαν να έχει προηγηθεί ένοπλη επανάσταση, δεν μιλάει για «μερκελιστές» και «Τρόικα Εσωτερικού».
Οι διάφοροι απατεώνες της Μεταπολίτευσης που κυβέρνησαν τη χώρα είχαν πάντοτε τη δικαιολογία ότι παρέλαβαν «καμένη γη». Το πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα, όπως και για τον αυτοαποκαλούμενο αρχιτέκτονα του αντιμνημονιακού αγώνα Αντώνη Σαμαρά, είναι ότι η δικαιολογία αυτή δεν μπορεί να σταθεί. Στα χρόνια του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, πώς να πεις ότι δεν ήξερες;
