Από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν μονότονα ότι δεν έχουν λάβει εντολή για ρήξη αλλά για καλύτερη διαπραγμάτευση εντός της Ευρωζώνης, κάτι εξάλλου που υποσχέθηκαν προεκλογικά και στον ελληνικό λαό.
Το ότι δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια καλύτερη διαπραγμάτευση και τα έκαναν θάλασσα, είναι πλέον σαφές και ξεκάθαρο, χωρίς να απαιτούνται μακροσκελείς αναλύσεις. Τουλάχιστον, την ύστατη στιγμή και μπροστά στην παρανοϊκή στάση του Σόιμπλε, ο Αλέξης Τσίπρας στάθηκε όρθιος και έκλεισε τα αυτιά του στις σειρήνες της ρήξης και της δραχμής.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η επιλογή του αυτή θα προκαλούσε αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ήδη τουλάχιστον 30 βουλευτές δηλώνουν ότι θα καταψηφίσουν την τελική συμφωνία, αρνούμενοι ωστόσο να παραιτηθούν ή έστω να κάνουν την αυτοκριτική τους. Διαβάζω μάλιστα ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης καλεί τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει πίσω, έστω και την τελευταία στιγμή.
Να κάνει πίσω από τι; Από τη λαϊκή εντολή; Να βγει ξαφνικά στον ελληνικό λαό, χωρίς καν εκλογές, και να προτείνει ως λύση τη δραχμή; Τι ακριβώς δεν γνώριζαν όλοι αυτοί οι κύριοι; Γιατί δε παραιτήθηκαν μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου η οποία και έσκισε σε 1.000 κομμάτια το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Τώρα κατάλαβαν ότι η παραμονή στο ευρώ με επαχθείς όρους είναι μονόδρομος για τη χώρα; Δηλαδή ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης ήταν 6 μήνες υπουργοί θεωρώντας ότι έρχεται η ώρα του σοσιαλισμού; Θα μας τρελάνουν τελείως;
Και κάτι τελευταίο: τι πάει να πει «Παρών»; Γιατί δεν έχουν το θάρρος να καταψηφίσουν; Γιατί μέχρι την τελευταία στιγμή διαπραγματεύονται ως ομάδα το πολιτικό τους μέλλον; Προσωπικά, πίστευα ότι είναι γραφικοί και επικίνδυνοι αλλά τουλάχιστον ήταν συνεπείς ιδεολόγοι. Τελικά όμως, η γοητεία της καρέκλας υποτάσσει τους πάντες...
Να κάνει πίσω από τι; Από τη λαϊκή εντολή; Να βγει ξαφνικά στον ελληνικό λαό, χωρίς καν εκλογές, και να προτείνει ως λύση τη δραχμή; Τι ακριβώς δεν γνώριζαν όλοι αυτοί οι κύριοι; Γιατί δε παραιτήθηκαν μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου η οποία και έσκισε σε 1.000 κομμάτια το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Τώρα κατάλαβαν ότι η παραμονή στο ευρώ με επαχθείς όρους είναι μονόδρομος για τη χώρα; Δηλαδή ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης ήταν 6 μήνες υπουργοί θεωρώντας ότι έρχεται η ώρα του σοσιαλισμού; Θα μας τρελάνουν τελείως;
Και κάτι τελευταίο: τι πάει να πει «Παρών»; Γιατί δεν έχουν το θάρρος να καταψηφίσουν; Γιατί μέχρι την τελευταία στιγμή διαπραγματεύονται ως ομάδα το πολιτικό τους μέλλον; Προσωπικά, πίστευα ότι είναι γραφικοί και επικίνδυνοι αλλά τουλάχιστον ήταν συνεπείς ιδεολόγοι. Τελικά όμως, η γοητεία της καρέκλας υποτάσσει τους πάντες...
