Μετά από αρκετά χρόνια φαγούρας και ήδη με μεγάλη καθυστέρηση, το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά αποφάσισαν να συνεργαστούν σε μια προσπάθεια διάσωσης του προοδευτικού χώρου, ο οποίος μέχρι πρόσφατα ανταγωνιζόταν μέχρι και την Αριστερά σε αριθμό συνιστωσών.
Αν με ρωτούσε κάποιος μια μέρα πριν την ανακοίνωση της συνεργασίας, θα έλεγα ότι ο τελευταίος άνθρωπος, που θα μπορούσε να εκφράσει τη διαφωνία του για το εγχείρημα, θα ήταν ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Φώτης Κουβέλης. Πρόκειται για τον άνθρωπο που ορθώς έκανε το βήμα και δέχθηκε να συνεργαστεί με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, προστατεύοντας τότε τη χώρα από ένα νέο κύκλο αστάθειας.
Στη συνέχεια βέβαια, συμμετείχε κανονικότατα στο πάρτι της διανομής του κράτους κατά το σύστημα 4-2-1 ενώ ακόμα κι όταν αποχώρησε από την κυβέρνηση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, το έκανε με τρόπο τέτοιο που έχασε το δίκιο του, οδηγώντας το κόμμα του στον εκλογικό διασυρμό.
Το να έχεις συνεργαστεί με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο υπό τις ευλογίες του Τάκη Μπαλτάκου και να μην θες να συνεργαστείς με τη Φώφη Γεννηματά όταν το κόμμα σου έχει φτάσει στο 0.49%, είναι κάτι παραπάνω από αστείο. Είναι δυστυχώς θλιβερό, με όρους ιστορικούς.
Θα έδειχνα σχετικά μεγάλη κατανόηση αν ο κ. Κουβέλης έβαζε πλάτη στο project «Πρώτη Φορά Αριστερά» στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Τώρα όμως, έχοντας δει την καταστροφή που προκάλεσε στη χώρα αλλά και στην Αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ, η στάση είναι ακατανόητα τυχοδιωκτική.
