Σε μια προεκλογική περίοδο που ελάχιστοι είναι αυτοί που προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις, το σημερινό άρθρο του Παύλου Γερουλάνου στα ΝΕΑ θέτει κάποια πράγματα στη σωστή βάση τους.
Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Η ανάπτυξη, και άρα η δημιουργία θέσεων εργασίας, σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα απαιτεί πολιτική και οικονομική σταθερότητα, ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και επένδυση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Τα Μνημόνια και η αποδοχή τους από την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου μπορούν να βοηθήσουν να επέλθει οικονομική σταθερότητα. Μέχρι εκεί όμως. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα κάνουμε εμείς.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έμαθε στις εύκολες λύσεις: τα χρήματα θα έρθουν από έξω. Το νέο πρόγραμμα ανάπτυξης που επεξεργαζόμαστε στο ΠΑΣΟΚ ξεκινάει από μια άλλη παραδοχή. Ότι για να φτιάξουμε την οικονομία μας πρέπει πρώτα να φτιάξουμε το κράτος μας.
Αν δεν αντιμετωπίσουμε τις δομικές δυσλειτουργίες του κράτους, την απουσία κανόνων που τηρούνται από όλους και την έλλειψη διαφάνειας θα είμαστε καταδικασμένοι να δεχόμαστε τα μέτρα των δανειστών μας. Και αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα. Απλά το μεταθέτουν.
